AbART en LAKSHMI zorgen voor stevig potje electropop

AbART grijpt publiek bij de kladden en laat niet los; bij LAKSHMI voert de beat de boventoon

Eline Lagendijk ,

De aankondiging beloofde een avondje duistere indie op vrijdag 16 september in poppodium Luxor Live in Arnhem: het Arnhems-Duitse AbART met hun psychedelic pop en LAKSHMI met hun electric dark pop music traden er op. Maakten de twee bands de belofte van duistere indie waar?

AbART

"We hebben ook ballads hoor!” grinnikt Élénie Wagner, frontvrouw van AbART. Het publiek, dat door AbART getrakteerd wordt op een steengoede set, gniffelt. AbART gaat er in de intieme bovenzaal van Luxor meteen vol in. Niks opbouw. AbART trapt af met stevige nummers, gezongen in het Duits, en neemt pas halverwege de set gas terug. Ze spelen hard, het geluid lijkt bijna teveel voor de kleine, warme zaal maar gek genoeg is het niet té. Het spel van gitarist, violiste en drummer vergezellen haar sterke stem. Helaas is de viool niet goed te horen als ze akoestisch speelt, maar dat is dan ook een van de weinige minpunten. Versterkt voegt ze een bijzondere metaalachtige klank toe aan de band, die technisch erg goed speelt.

AbART houdt de vaart er ook tijdens rustigere nummers goed in. De drummer introduceert die soms met 'spoken-word'-achtige, korte monologen waarbij hij in spookachtig licht zit en daardoor bijna duivels overkomt. Zo kondigt hij ook op dramatische wijze het nummer 'Fleisch' aan. AbART is niet alleen technisch goed maar brengt de set zeer goed over met een theatrale manier van spelen. Zangeres Élénie heeft een krachtige lichaamstaal. Ze zit bijvoorbeeld ineengedoken op het podium terwijl ze 'Ich bin verzweifelt, ich bin verzweifelt' zingt en ze vergezelt teksten over eenzaamheid en angst met grote, opengesperde ogen. Daardoor zuigt AbART je vanzelf mee in hun wereld. Het publiek is dan ook vanaf het eerste moment enthousiast en dat is verdiend. Kan LAKSHMI daar nog wel overheen?

LAKSHMI

LAKSHMI speelde drie uur eerder nog in Lelystad en betreedt na een rommelige soundcheck het podium. Zangeres Lakshmi Swami Persaud zet het eerste nummer in vanachter de coulissen en springt halverwege het podium op, zodat Luxor de tengere zangeres te zien krijgt. Haar stemgeluid, dat op de plaat neigt naar Lana Del Rey (maar dan een octaaf hoger), is live net iets ieler maar ligt goed in het gehoor en valt goed samen met het spel en de stemmen van de drummer en bassist.

Helaas is niet Lakshmi zelf, maar de drummer de overheersende factor in bijna de hele set. Waar haar stemgeluid op de twee ep’s een mooie tegenhanger is van de donkere sound van LAKSHMI, verzuipt ze vanavond voornamelijk in het geweld van de drummer achter haar. Halverwege de set is de balans enigszins hersteld. De drummer houdt zich nog steeds niet in, maar de toetsen en bas geven hier en daar wel genoeg tegenwicht. In rustigere nummers, zoals 'Tarantino' en 'Champagne' is Lakshmi beter aanwezig. Ze speelt veel met haar sexappeal maar omdat ze er minder stevig staat dan haar voorgangster en haar stemgeluid hier en daar mooi maar breekbaar is, leidt haar flirterige houding soms af van de muziek.

De band speelt ook een nieuw lied van de cd die in maart uitkomt. Lakshmi vertolkt de strijkers op de toetsen maar dat komt niet goed uit de verf. De partij klinkt simpel en de tekst is verre van onderhoudend, wat in meer nummers het geval is. Het stevigste lied, 'Rain', is de afsluiter van de avond. Daar laat LAKSHMI wél zien wat ze in huis heeft.

Na de ontzettend goede set van AbART was het maar afwachten of LAKSHMI dat kon overtreffen of minstens evenaren. AbART zet een zeer bijzondere show neer waar nog veel meer uit te halen valt, maar de muziek van LAKSHMI, die toch uitermate geschikt zou moeten zijn voor een intieme zaal zoals die van vanavond, stelt een tikje teleur.