Plakfestival, De Kube, Honig Complex Nijmegen, zaterdag 21 mei 2016

Op het terrein wordt meteen duidelijk dat iedereen welkom is op dit festival, net als in café De Plak. Er rennen kleuters rond, er zit een aantal oudere Plakvrienden aan tafels en jonge ouders zitten voor het podium te genieten van De Outliers. De eerste act van de dag. De sfeer is ongedwongen en dit blijft de rest van de dag hangen. In verschillende zalen in de Kube en op het podium buiten zijn artiesten en muzikanten te zien die verschillende muziekgenres representeren. Binnen wordt doorlopend in een zaal dance gedraaid, in de andere zaal zijn er optredens van verschillende bands en er is ook een zaal gewijd aan de gayscene in Nijmegen.

De Plak heeft een vol programma. Muziek is duidelijk belangrijk deze dag. En vooral de diversiteit in genres en bands valt op. We zien, onder andere, bekenden van de Roos van Nijmegen 2015: Call it-Lacuna en Shaemless. Call it-Lacuna mag het programma van de zwarte zaal aftrappen. Helaas is het nog niet druk op het festival en is het mooi weer, waardoor bezoekers niet snel binnenkomen.  De vaste schare fans van de band is er wel en laat het in ieder geval klinken alsof er een volle zaal mensen staat.

Call it-Lacuna laat zien dat ze met stijlen kan spelen en zet een mooi optreden neer, van zowel dansbare indierock met funktonen als diepere nummers met scheurende gitaren en een melancholische ondertoon. Shaemless heeft meer geluk en staat op het buitenpodium. Shaemless speelt haar vuige punkrock als vanouds en weet de mensen te boeien met lekkere gitaarloopjes en het plezier dat ze hebben tijdens het spelen.

Een ander optreden in de categorie 'rock' dat opviel, was het optreden van Udarnik. Drie heren die in kokskleding op het podium staan en om de zoveel tijd de organisatie bedanken voor het lekkere eten. Het heeft er vast iets mee te maken, maar de kleding staat ze goed en maakt het geheel erg interessant. Vooral als ze beginnen met spelen. Harde, scheurende gitaren, een doorstampende drum en leuke geluidseffecten die binnen de eigen stijl passen. Een fijne afsluiter van het buitenpodium.

Naast rock was er ook reggae, van niemand minder dan het Arnhemse Leeways. Ondanks dat ook bij hen de zaal niet vol staat, maakt de band er toch een feestje van. De bandleden zijn zelf bommetjes vol energie die van de ene naar de andere kant van het podium rennen en springen zonder ook maar een valse noot te laat horen. De muziek is een leuke en aangename combi van rock en reggae. Naast de reggae-beat, zijn er af en toe fijne gitaarsolo's te horen. Aan het eind van het optreden komt een van de zangers zelfs met een doedelzak van achterin de zaal aangelopen, wat het geheel nog meer een eigen karakter geeft.

Aan het eind van de dag sloot Pater Moeskroen met oude klassiekers als 'Roodkapje' de dag af voor de bands. Het publiek werd meegesleurd in het feestje en er werd zelfs een roodkapje naar voren gehaald. Zo heeft de band de bezoekers vast opgewarmd voor nog een halve nacht dansen met onder andere Boomshakalak soundsystem en De Tropen.

Het festival is een leuk initiatief en zou best vaker terug mogen komen. Vaak leek het echter dat het terrein te groot was voor de hoeveelheid mensen die overdag aanwezig waren. De dancezaal was de helft van de tijd leeg. Pas 's avonds vanaf de Loco Loco-discoshow stond deze vol. Ook de zwarte zaal en de zaal voor de gayscene waren vaak bijna leeg tijdens de optredens. Pas aan het eind van de dag werd het echt druk.

Ondanks dat was het festival een verlengde van wat café De Plak uitstraalt. Een plek waar iedereen zich thuis kan voelen. Waar iedereen welkom is. En waar diversiteit hoog in het vaandel staat. Na veertig jaar draagt Café De Plak deze waarden nog steeds met verve uit.