Alaskans + Jagd
Brigant, Arnhem. Vrijdag 15 april 2016

Brigant heeft een krakersverleden en dat straalt het pand nog een beetje uit als je aan komt lopen. Van binnen is het echter meer een hipsterparadijs geworden. In het café kun je overdag ook gewoon een bak koffie drinken. Het zaaltje heeft een intieme sfeer: het podium is laag en de zaal klein, waardoor band en publiek dicht bij elkaar staan. Als de bands beginnen te spelen, blijkt dat de intieme setting ook een prima sfeer is om lekker los te gaan op de nummers van de bands. De bands beginnen vrij laat met spelen, omdat het publiek het aan het begin van de avond wat laat afweten. De bezoekers druppelen later pas binnen.

De punk/ indieband Jagd uit Amsterdam trapt af. Ze beginnen met vrij stevige rock, dat helaas door geluidsproblemen als een enorme bak herrie klinkt. De zang is niet te horen en de gitaren staan veel te hard. De drummer slaat daarnaast ook nog eens zijn snare drum kapot. Na twee nummers herpakt de band zich en is het geluid beter afgesteld, zodat ze kunnen laten zien wat ze allemaal in huis hebben.

De nummers van Jagd bestaan voornamelijk uit vuige indierock met punk- en garagetonen. De formatie doet denken aan Paramore. Dit komt voornamelijk door de retro rock 'n roll-uitstraling van zangeres Nanne. Met haar uitstraling en entertainende natuur neemt ze zowel het publiek en de band mee in een leuke en relaxte sfeer. Naast een rock n roll-uitstraling heeft ze ook nog eens een dijk van een stem.

De muziek bestaat uit scheurende gitaren, pakkende rifjes en doorstampende drums. Ook gebruikt de band loops, waarmee het stemgeluid wordt verwrongen. Het geheel is verrassend. Harde rock, met grappige teksten en een goede dansbaarheid met tussendoor ook rustige intermezzo's. Van die dansbaarheid maakt het publiek tegen het eind van het optreden steeds meer gebruik.

Alaskans speelt na hun gasten. Je kunt merken dat het een thuiswedstrijd is. Het publiek dromt makkelijker naar voren dan bij Jagd. De sound van Alaskans is na het optreden van Jagd iets saaier, maar niet minder goed. De muziek doet denken aan een combinatie van Kings of Leon en U2. De stem van de zanger geeft je een warm gevoel van binnen, wat fijn is op een regenachtige dag zoals deze. Deze indierock heeft meer popinvloeden dan Jagd, waardoor de muziek bekender klinkt. De band heeft echter wel een eigen sound die goed terug te vinden is in zowel uptempo en meer akoestische nummers.

De heren staan in formatie op het podium, de twee gitaristen en de bassist staan met zijn drieën vooraan. Achter hen zit de drummer. Ze interacteren vrij weinig met elkaar en met het publiek. Pas na het derde nummer komt er een korte intro door de zanger. De bassist deed al eerder een poging tot communiceren, maar het lijkt niet heel nodig bij hun thuispubliek.

Het is jammer dat er net iets te hard door een akoestisch nummer heen gepraat wordt door het publiek. De opbouw van het nummer en het sussen van de bassist maken dat het publiek stiller wordt. Daarna spelen ze wat hardere en dansbaardere nummers, waarbij het publiek steeds iets meer uit zijn dak gaat.

Ondanks de verschillen in de stijl van de bands, is het een fijne en gemoedelijke avond. De twee stijlen zijn een fijne afwisseling van elkaar, ondanks dat Alaskans iets saaier klonk na Jagd. Het is echter ook lastig om als pop/indie band te tippen aan een overweldigende punksound als die van Jagd. Alaskans was een fijne afsluiter van de avond in Brigant.