Kelvin Klaassen vult het hart met warmte en weemoed

Succesvolle ep-presentatie in Nijmeegse huiskamer Brebl

Nick Vermeer ,

Net voordat de storm op kwam zetten - na een dag van schroeiende hitte - verzamelde een handjevol mensen zich in Nijmegens Brebl. Hier stond de avond in het teken van Kelvin Klaassen, de filosofiestudent die gisteren zijn eerste ep Moon And Chain de wijde wereld instuurde. Natuurlijk was 3voor12 Gelderland aanwezig.

Het concert
Kelvin Klaassen, Brebl, vrijdag 5 juni, 2015

De muziek
Wanneer de eerste muzikale klanken de huiskamer van Brebl vullen valt er een warme deken over de zaal. Buiten is het langzaam begonnen met regenen en de volle, gesmeerde, toch subtiele stem van Klaassen geeft je een ik-ben-thuisgevoel om bang van te worden. Zijn onconventionele gitaarspel, dat doet denken aan Radiohead in jazzmodus, geeft samen met zijn stemgeluid, dat lijkt op Arctic Monkeys’ Alex Turner die de kopstem van Jeff Buckley heeft gejat, een gevoel dat het herfst is. Naast het materiaal van zijn ep toont de Nijmegenaar nog een hoop ander werk. Het resultaat is een scala warme, weemoedige en meeslepende songs. Muziek waardoor je ogen sluiten en je mondhoeken gaan krullen.

Plus
Wanneer Klaassen zijn band op het podium roept, speciaal voor deze avond samengesteld,  blijkt hoeveel extra potentie zijn werk bezit. Zijn songs beginnen te leven en krijgen direct meer identiteit. Bewijs dat Klaassen een prima frontman is. Niet alleen weet hij het publiek voortdurend te amuseren met zijn sympathieke praatjes, ook houdt hij de aandacht op hem gevestigd als het podium vol komt te staan.

Min
Klaassens sound bestaat uit enkel zijn stem en zijn akoestische gitaar en na veertig minuten begint zijn werk wel veel op elkaar te lijken. Jammer, want dit ontneemt de concentratie bij menig toeschouwer. Waar voorheen complete stilte heerste beginnen er nu plaatselijke fluisterbuien te ontstaan.

Het moment
De regen is al enige tijd aan de gang, maar op het moment dat Klaassen ‘Falling Faster Than The Eyes Can See’ inzet – en Jeff Buckley zijn invloed laat horen in Klaassens muziek – voegen ook de donder en de bliksem zich toe aan het buitenpandig hoorspel. Hoe fijn het op zo’n moment is om binnen te zitten, met een biertje aan je voeten en een salvo van troostende klanken afkomstig van het podium, is onbeschrijfelijk. De huiskamer van Brebl is écht een huiskamer geworden. Het enige wat mist is de open haard.

Het publiek
Klaassens muziekcarrière staat nog in de kinderschoenen, dus een groot publiek is er niet: een selecte groep fans, een handjevol vrienden en familie, enkele belangstellenden en een 3voor12 verslaggever. Dit doet echter geen afbreuk aan de stemming. Het hele publiek luistert in volledige stilte en volle aandacht naar de dromerige stem van Klaassen, die aan het einde van ieder nummer kan rekenen op een hoop applaus en gejoel. Een perfecte toepassing van ‘kwaliteit boven kwantiteit.’

Het oordeel
De jonge Nijmegenaar heeft nog een flinke trap te bestijgen. Hij werd in april dit jaar wel uitgeroepen tot ‘beste singer-songwriter’ van de regio toen hij op de Songwedstrijd Land van Cuijk de eerste prijs in de wacht sleepte, maar tot nu toe zijn Klaassens optredens nog kleinschalig en intiem. Moon And Chain zou hier wel eens verandering in kunnen brengen, want Klaassen heeft een muzikaal visitekaartje afgegeven om trots op te zijn. Voor zijn volgende plaat is het wellicht verdienstelijk om eens te kijken wat hij met zijn band voor elkaar krijgt. Desalniettemin, een warm en tevreden applaus voor Klaassen.