Het lijkt wel alsof Qeaux Qeaux Joans een transformatie heeft doorgemaakt, zoals een rups verandert in een vlinder. Haar muziek was eerder aardser met veel soul en elektrische gitaren. Nu zweeft ze, en klinkt haar muziek sfeervol en melancholisch. Ze vertelt het publiek schijtzenuwachtig te zijn, want dit is echt een proef voor wat er in Amsterdam zal gebeuren. Ze heeft drie achtergrondstemmen en het Red Limo String Quartet speelt met haar mee. Bij op één na alle nummers speelt ze piano. Verder verzorgt Huub van Loon de toetsen en drumt Alex Höffken. Er gebeurt op het podium muzikaal zo veel dat je geen woord meekrijgt van de tekst, maar misschien is dat niet erg. Misschien komt dat wel wanneer de plaat uitkomt.
Ze gebruikt haar kenmerkend hoge schreeuw die ze ook inzette toen ze in 2009 het podium opklom bij Seasick Steve. Haar stem is zo veelzijdig, en ze speelt met de klankkleur en laat zien dat ze zo'n beetje alle geluiden die menselijk mogelijk zijn, kan produceren. Heel erg knap. Bij Final End maakt ze subtiele robotachtige bewegingen, waardoor het optreden nog futuristischer wordt.
Qeaux Qeaux Joans geeft een voorproefje The Ritual aan Arnhems publiek
Succesvolle try-out voor haar optreden in concertgebouw Amsterdam
Haar album zal de volgende dag uitkomen en twee dagen later staat ze in het concertgebouw van Amsterdam, maar eerst trakteert Qeaux Qeaux Joans haar Arnhemse fans op een try-out in de kleine zaal van Luxor. Precies een week geleden werd bekend dat ze hier zou spelen en toch staat er een volle zaal voor het podium. Een intiem optreden met epische potentie.
Het publiek mag meezingen met It's fading. Ze dirigeert het publiek aandachtig, en zet ons met een imaginaire knop in de lucht hard en zacht. De bandleden zien er blij en opgelucht uit dat dit experiment slaagt. Het publiek vind het vooral leuk om mee te mogen doen, om er deel van uit te maken, want hier gebeurt iets bijzonders. We voelen ons uitverkoren.
Er mag ook zeker een duim richting de mensen achter het lichtplan van Luxor. Heel mooi modern met de kleuren blauw en rood (de kleuren waarin zo'n beetje alle Hollywoodfilms van tegenwoordig worden geschoten). Overal is over nagedacht, en alle i'tjes hebben een punt. Zelfs een lied op één gitaarsnaar klinkt met alle strijkers en achtergrondzang heel vol.
“Het is de bedoeling dat we nu afgaan en dat jullie dan 'we want more' roepen, maar dit podium is wat klein dus we blijven lekker zitten”. Een bezoeker roept plichtbewust: “We want more”, maar het moge duidelijk zijn dat het publiek meer wil. Het is een steengoed optreden, met een luid applaus als beloning.
Ten slotte vraagt Qeaux Qeaux Joans om nog één ding in acht te nemen: “Zet de filmpjes alsjeblieft niet op internet. Dit is ons werk, hier moeten wij van rondkomen. Hou de filmpjes voor jezelf.” Ze ontvangt ook hiervoor een groot applaus. Dit belooft wat, zaterdag in Amsterdam.