Donnerwetter. Waar komt de naam vandaan en waarom hebben jullie ervoor gekozen?
We staan tegenover elkaar aan wat je een bar kan noemen in Rocco’s keuken. Hij steekt van wal.
Er waren aanvankelijk twee namen, ‘Makake Biest’ en ‘Donnerwetter’. Een zogenaamde Germaanse krachtterm wat zoiets betekent als, Allemachtig, Eureka!!, of GVD, heb je dát gezien, of heb je dat gehoord!? Op sommige momenten in ’t leven slaan sommige dingen in als een bom, dáár heb ik ’t over. Ik houd van die momenten die je leven veranderen. Dat gevoel hadden we ook toen we met deze band begonnen. We willen mensen verrassen met allerlei muzikale beelden, en absolute melodieën. Dat ze denken: ‘Donnerwetter! Hoe kom je erop!?’. En ja, het is ook een weertype…

Wat is het belang van de showcase van aankomende donderdag?
Dat is heel simpel. Er komen voor ons belangrijke mensen kijken of we live ook capabel zijn om de sfeer van de plaat over te brengen op het publiek. Men wil weten welk ‘Fleisch Mann in die Kuip’ heeft. Mensen van PIAS, Wisseloord en indirect EMI. Wisseloord is bezig met een eigen label, en diegene die daar voor verantwoordelijk is werkt onder andere ook met Nick Cave. Mocht het één en ander in goede aarde vallen kan dat voor Donnerwetter de deur richting rest van Europa openen. George Baker staat natuurlijk fijn op zo’n affiche voor dit interview, maar hij is wel degene die zich hard voor ons maakt. Hij vindt onze muziek en de Quintin Tarantino-achtige feel van de band te gek en ja, hij is erbij.

Hoe verloopt het proces van idee naar uitgewerkt nummer doorgaans?
We proberen open te staan voor alle ideeën. En daardoor, en óók omdat we lak aan conventies hebben, of zelfs stijlgericht, klinkt het zoals het klinkt op zichzelf! We wachten ook niet op inspiratie of zo. Inspiratie is dope, gewoon beginnen!... Eén van mijn belangrijkste muzikale ervaringen ooit was toen ik ten tijde van Magic Fish ’t idee kreeg voor alle woorden uit de tekst een akkoord te zoeken wat ook zo klonk, het dus in muzikale beelden te vangen. Als het woord bv 'shit' zou zijn geweest, dan zocht ik ook naar een akkoord waar als het ware de strontlucht vanaf kwam. Soms wilde ik die geurende hoop stront zelfs in één enkele noot vangen! Ik denk veel in beelden. Soms is de tekst er eerder, soms de muziek. Bijvoorbeeld het verhaal van de schele hond, een gelaagde fabel over ijdelheid. Hij is een uniek figuur en ziet zichzelf als apart, buiten de boot. Hij hoort van een tuin in Arnhem waar allerlei dieren zichzelf alleen maar laten bewonderen en beetje vreten. Dat lijkt ‘m wel wat, en wil er zijn vrijheid voor opgeven. Op weg naar die tuin beleeft hij allemaal avonturen. Die avonturen zijn uiteindelijk meer vormend dan de goddelijke hond te zijn. 'Yeah, the cross-eyed dog, going nationwide!'

We laten het even bezinken, trekken een nieuw blik Grolsch open, zetten Nick Cave’s 'Stagger Lee' op Glastonbury op en vervolgen het interview.

En wat zijn de muzikale helden van Donnerwetter?
Matthijs: Moeten we even Ben Hur opzetten..? Rocco vult aan: Je kan spelend in een band met 5 dingen te maken krijgen. Je kan zanger zijn, instrumentalist (solist), tekstschrijver, componist en performer, en aangezien ik met al deze facetten bezig ben heb ik op elk gebied een bult inspiratiebronnen of zogenaamde helden. Howlin’ Wolf, Captain Beefheart, Tom Waits, Jacques Brel, Frank Sinatra, Frank Zappa, en Elvis, om er een paar te noemen, hebben zeker hun sporen bij me achtergelaten en dan vóóral in de benadering van hun muziek. Ik hoef ze niet na te spelen, perse. Ze beïnvloeden me, maar hoop vooral mezelf te zijn.