Yuko Yuko komt uit Dokkem. Blijkbaar gebeurt daar ook nog wat anders dan jaarlijks tevergeefs op een Elfstedentocht wachten en hopen. Vier jongens en een meiske maken er eigenwijze muziek. Rammelende dreampop op tachtigerjaren indieleest geschoeide deuntjes duwen zij de zaal in. Het maakt nieuwsgierig naar waar het met dit hippe orkestje heen kan gaan. Momenteel is er een behoorlijke internationale interesse voor dit type post-punk. Kan Yuko Yuko daarvan meeprofiteren? Wanneer de boefjes verder op elkaar ingespeeld raken en de treinverbinding naar het centrum der hipsters, het westland, op tijd af is, misschien wel. Te hopen valt dat ter zijner tijd de huidige trend niet alweer ingeruild is voor een andere.
The shape of punk to come in Merleyn
Drie bands die out-of-the-garage komen
Tussen alle driftig rond tourende bands en dansbare nachten staan op een zaterdagavond opeens drie onbekende gezelschapjes geprogrammeerd in Merleyn. Iets wat best vaker het geval mag zijn, want ook hier is een markt en een podium voor (nodig), zo blijkt. Yuko Yuko, Mountain States en The Black Cult krijgen elk een half uur om hun kunnen te tonen. Er is geen popprijs of andere pretentie aan de avond verbonden dan gewoon lekker te kunnen spelen.
Mogelijk kan je het dan ook aanpakken als Mountain States. Waar dit voorheen een emopunkbandje was, schakelden de heren zodra die hype voorbij was, gewoon over op een andere naam en muzieksoort. Althans, zo komt het over. De hippe en kekke mannen uit Nijmegen en omgeving zijn (nog) niet helemaal credible te bevinden in hun schoenstaren, maar aardige liedjes schrijven dat kunnen ze zeker wel. Vanavond is hun eerste optreden. Het heeft even geduurd doordat men van drie naar twee naar nu weer vier bandleden is gegaan. Maar eindelijk, de band kan zich nu publiekelijk presenteren. Dat gebeurt met een optreden zoals een debuut behoort te zijn; nerveus, tikkeltje onwennig en wat rommelig. De liedjes en looks verraden een bandje dat misschien nog weleens veel verder kan komen dan de lokale omgeving. Misschien wel tot in Dokkem aan toe.
Of elders in het noorden van het land. Daar waar The Black Cult vandaan komt. Ook dit drietal moet in het verleden wel een punkbandje zijn geweest, zoveel lijkt wel duidelijk te zijn. Een kleine tien jaar geleden moest zo’n bandje als Sum41 of Blink 182 klinken. Momenteel moet het punkwezen overgoten worden met een ruwe garagerock-vibe. De rotblagen passen het plaatje en hun kleurrijke overhemden perfect en schreeuwen moord en brand in nummers die niet boven de twee minuten klokken. Het ramt en stampt er lekker over heen en het krappe half uur is voorbij voordat je het door hebt. Puik puntig bandje dat op menig festiviteit niet zal misstaan.
Wat goed is gaat snel, dus gauw boeken deze bands, voordat we gezamenlijk vinden dat het vooral weer anders moet klinken. Tijdsgeest, daar blijkt zelfs punk niet tegen bestand…