Waar danceliefhebbers zaterdag naar Planet Rose in Doornroosje gingen, zaten de punkers in Willemeen ouderwets bier te drinken en mee te schreeuwen met de melodieuze punkers van Sweet Empire, de hardcore punkers van Brat Pack, de folk punkers van The Riot Before en de old-school punkers van Swingin’ Utters.

Bij binnenkomst in de Willemeen staat Sweet Empire al klaar om deze avond in te luiden. De zaal is nog een beetje leeg, maar het publiek dat wel aanwezig is toont zeker enige interesse in deze viermansband uit Heemskerk. De bandleden spelen melodieuze punk met hier en daar wat popinvloeden, maar houden het wel lekker ruig. Deze band heeft zeker potentie om op grotere podia te spelen; of ze dat ook willen is de vraag.

Brat Pack levert vandaag weer een van zijn altijd energieke optredens. Vocalist Kenny draagt de show met zijn moves en gezichtsuitdrukkingen die niet zouden misstaan in een Jack Black film. Met heftige en snelle riffs, die soms iets meer naar hardcore punk neigen, lokt de band het publiek naar voren. De rauwe vocalen van Kenny geven een extra edge aan de muziek. Helaas heeft een van de gitaarspelers wat problemen met zijn gitaar, waardoor het derde en vierde nummer zonder tweede gitaar worden gespeeld. Gelukkig is het probleem weer verholpen bij het vijfde nummer; de mannen van Brat Pack zijn weer helemaal in hun element.

Je hoort bij het eerste nummer van The Riot Before uit Richmond, Virginia, meteen al dat dit een echte folkpunkband is. De vier bandleden razen als een wervelwind door hun setlist. Heftige gitaarrifs en gepassioneerde, maar toch ietwat rauwe vocalen maken de band. Kortom Against Me meets The Gaslight Anthem meets americana met een folkpunkaccent. Het publiek is tamelijk kalm, maar zingt wel veelal mee met de nummers. Bij het nummer Words Written over Coffee dat akoestisch begint en daarna losbarst, gaat het publiek los. Dit is ook te danken aan de energie van de band; bij het laatste nummer springt de vocalist zelfs in het publiek om hier en daar in iemands gezicht te schreeuwen en mee te feesten. Zodra de laatste riff aangeslagen wordt, laat de zanger zich op het podium vallen, gaan de lichten uit, en verlaat de band het podium.

Last, maar zeker not least is de beurt aan Swingin’ Utters. Swingin’ Utters begon in de jaren ’80 in Californië en gaat dus al heel wat jaartjes mee. De band zet een vrij intense en energieke performance neer. Ze spelen minder country-folknummers dan verwacht, maar met hun snelle upbeat punknummers hebben ze het publiek mee. Een band die old-school punk, street punk en de meer melodische punk kan mengen in zoiets geweldigs zal nooit vervelen! Gedurende de hele show vecht elk bandlid voor aandacht, maar zanger Johnny steelt echt de show. Hij springt over het podium alsof hij weer twintig is met een enorme hoeveelheid energie. Na een akoestisch nummer met alleen Johnny en gitarist Darius komt de hele band weer op het podium om de laatste drie nummers te spelen en deze geweldige avond af te sluiten.