Jellephant behoeft eigenlijk geen introductie meer op onze pagina’s, want hij scoorde afgelopen jaar het 3voor 12 Gelderland Album van het Jaar met Kick The Swamp! Deze eigenzinnige Arnhemse muzikant staat bekend als een veel-releaser, maar dat wil niet zeggen dat hij niet heeft nagedacht over het materiaal. Juist Jellephant is lang bezig om precies de juiste setting en flow voor elk lied te vinden. Getuige hiervan is de regelmatige toevoeging welke versie van een nummer op het album is belandt (bijvoorbeeld Pck #5). Op plaat (of cassette, of cd, zoals dit keer) is Jellephant een eenmansproject, maar op het podium laat Jelle Haagsma zich omringen door zijn maatjes The Phantoms.
De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het nieuwe album van Jellephant - Spoon Dreams Nothing.
De muzikant
De muziek
Het eerste dat opvalt aan Spoon Dreams Nothing is dat het tempo een stuk lager ligt dan op de bejubelde voorganger Kick The Swamp!
En eigenlijk klinkt zijn zevende plaat ook een stuk minder gruizig. Nog altijd lijkt de muziek te zwemmen in een zee van galm, maar dit (iets) heldere geluid zorgt ervoor dat de luisteraar niet het gevoel heeft dat hij of zij verdrinkt. Het is juist heerlijk golven op nummers met geniale titels zoals ‘Yesterday I Was Afraid I’d Wake Up In A Smiths Song’ en ‘Green Purple Lightwaves’. Ogenschijnlijk lijken de nummers eenvoudig of zelfs wel eenvormig, maar wat juist opvalt bij meerdere luisterbeurten zijn de vele details, kleine geluidjes, tamboerijnen en andere vernuft. Goed voorbeeld is ‘Another One / Pck #9’. Soms zit er ook een soort van tegenstrijdigheid in zijn muziek, zoals blijkt uit het als single naar voren geschoven ‘Fungus Palace / Pck #5’. Het nummer heeft een heerlijk dromerig tempo, terwijl in de video de stroboscoop op hoog tempo de kijker hypnotiseert.
Keer op keer ontdek je nieuwe dingen op Spoon Dreams Nothing, die qua muziek beter te vergelijken is met Loom (2015). Zo eindigt ‘We’ll Have What The Rabbit’s Having / P #8’ met Jelle zijn vingers tussen de snaren. Er zit een onweerstaanbaar orgeltje verstopt in ‘Houston, We Haven’t Got Any Problems’ en ‘(sleep)’ krijgt iets magisch door de extra vrouwelijke stem (Puck Ingen Housz?).
Het Oordeel
Opnieuw bewijst Jelle(phant) Haagsma wat een geluidstovenaar hij is. Met de grootst mogelijke zorgvuldigheid is zijn zevende plaat Spoon Dreams Nothing tot stand gekomen. Misschien iets minder hitgevoelig dan Kick The Swamp!, maar een avontuurlijk muzikaal moeras, waar je telkens nieuwe geluiden ontdekt. Sterker nog, het psychedelische aan Spoon Dreams Nothing nodigt uit tot veel luisterbeurten. Eén van de nummers op deze plaat heet ‘Genius’. Je zou deze term zo langzamerhand voor Jellephant gaan gebruiken.