#BFF16: Dagverslag Befrijdingsfestival Fryslân

Muziek en heerlijk weer zorgen voor ultiem gevoel van vrijheid

Tekst: Fay van Aalten, Dolf de Vlugt, Marije Heida, Sannette de Groes | Foto's: Oscar Anjewierden, Keri Stoelinga, Denise Janssens | Redactie: Femke Oevering, Marije Heida ,

De binnenstad van Leeuwarden staat op 5 mei geheel in dienst van de viering van de vrijheid in ons land. Helikopters met artiesten vliegen af en aan, het bier vloeit rijkelijk en de zon laat vele bleke huidjes rood opgloeien. Zoals elk jaar pakt het comité uit met veel verschillende podia en een keur aan acts. Aan de voet van de Oldehove met de Nederlandse vlag hoog in de top, zorgen de Ambassadeurs van de Vrijheid Sunnery James & Ryan Marciano voor een spetterende opening van het festival. Een enthousiast team van 3VOOR12/Friesland gaat op pad om zoveel mogelijk vast te leggen.

Max Meser - Mainstage Oldehove
Met het kortgeleden uitgebrachte debuutalbum Change, staat Max Meser met band op de Mainstage. Na een beknopte introductie zet de band het nummer One Day in. Een perfecte opener is het zeker niet; de zang is schel en de tweestemmigheid niet zuiver. Meser lijkt het publiek niet te bereiken, het is meer voordracht dan overdracht, iets wat duidelijk voelbaar is. Vanaf het derde nummer komt de band los. De in lengte vrij kleine Meser begint wat meer te spelen met zijn bewegingsvrijheid, hij springt rond tijdens de solo's die hij speelt en draagt opeens de kinderlijke energie uit die perfect bij zijn stem past. Plots is de band compleet in hun element en zetten ze een show neer, met de focus op Meser, die in zijn enthousiasme maar net op tijd terug is bij de microfoon om te zingen. De show die zwak begon, eindigt toch in een mooi en energiek optreden. (FA)

TenTemPiés - Mainstage Oldehove
Deze Amsterdamse rockband is een naam die perfect past binnen het concept van Befrijdingsfestival Fryslân 2016. De van oorsprong Chileense zanger Maurino Alarcón Seguel moet van zijn ouders ongetwijfeld de verhalen over de misdaden van Pinochet hebben meegekregen. Vrijheid is dan zo vanzelfsprekend nog niet, daarom zingt Maurino naar eigen zeggen om te bevrijden. Dat doet hij in het begin door middel van een mix van reggae en rock waar de latin-invloeden vanaf druipen. Dame Tu Mano is daar het perfecte voorbeeld van. De trompetsolo’s van Julius Kaufman leunen gemoedelijk op een tokkelend gitaartje. Hoe zomers wil je het hebben? Gaandeweg het optreden schroeft TenTemPiés het tempo omhoog. Hoogtepunt van de set blijkt uiteindelijk de uitvoering van Que Sera te zijn. Diezelfde trompetsolo’s klinken hier een stuk krachtiger en vormen een perfecte afwisseling met de gitaarsolo’s van Jouke Schwarz. (DV)

Miss Montreal - Mainstage Oldehove
De altijd vrolijke Sanne Hans, alias Miss Montreal, staat garant voor een feestje. Vanaf het eerste moment is het dan ook daadwerkelijk een feest, het prachtige weer zorgt voor een enorm uitgelaten sfeer en mensen staan dan ook direct mee te deinen op de herkenbare liedjes van Miss Montreal. Vooral het liedje Hoe, die ze samen uitbracht met Nielson, doet het erg goed in het publiek. Haar geliefde Kobus neemt voor de gelegenheid de zangpartijen van Nielson over en het publiek zingt mooi mee. Ondanks dat de band veel optreedt, komt alles toch heel spontaan over en Sanne praat heel gezellig met het publiek. Alle bekende nummers komen voorbij, maar ook het nieuwere werk gaat er goed in bij het publiek. Na een jaren negentig house cover is de show helemaal compleet. (SG)

Afterpartees - Mainstage Oldehove
Het is nu duidelijk: Zanger Niek Nellen van de Afterpartees verdient een standbeeld ergens hier in Friesland. Maakt niet uit waar. Nadat hij vorig jaar op Greidhoek Festival al de vloer aanveegde met het Wommelse publiek, is vanavond Leeuwarden aan de beurt. Is het zijn aparte motoriek? Zijn het de melige praatjes tussen de nummers door? Of is het toch de ietwat knullige manier van crowdsurfen waarbij drie heren hem een rondje draaien en weer terug het podium opduwen? Hoe dan ook heeft Afterpartees een onuitwisbare indruk achtergelaten bij de Oldehove. Want buiten de strapatsen van de frontman om, steekt de garagerock band ook muzikaal prima in elkaar. De energieke nummers als Girls Like You en Bathroom Floor hebben een groot effect op het publiek. Toch bewaren de Limburgers het hoogtepunt voor het eind. Met een ouderwets ‘boos’ punknummer neemt Nellen nog een laatste keer plaats in het publiek. Tussen alle beweging, blijft zijn stem als een dijk overeind staan. Kortom, prima muzikanten en legendarische entertainers. (DV)

Meschiya Lake - SENA Talentstage
Op deze zonovergoten bevrijdingsdag is het een waar genoegen om even met een drankje in het gras te zitten onder het genot van New Orleanse klanken. Zangeres Meschiya Lake wordt zoals altijd vergezeld door haar band The Little Big Horns, wat de sound mede bepaalt. Door de blazerssectie ontstaat echt een jazzy, dixieland sound en de vrolijke klanken maken ook direct wat los in het publiek. Lake’s stem doet sterk denken aan die van Amy Winehouse. Tijdens de muzikale intermezzi danst de zangeres erop los met een professionele danser, wat het plaatje compleet maakt. In het publiek wordt er ook al voorzichtig gedanst. Ondanks de vrolijke klanken en de heerlijke stem van de zangeres, komt het geheel toch wat geroutineerd over en mist het optreden een beetje de spontaniteit. De act speelt een lange set waarin het publiek zich geen moment hoeft te vervelen. (SG)

The Blind Roofers - SENA Talentstage
The Blind Roofers opereren vanuit een houtwerkplaats, midden in de weilanden van Groningen waar ze ongestoord hun gang kunnen gaan. Ze laten zich inspireren door het helder stromende water van het Damsterdiep dat via Garrelsweer haar weg vindt richting Delfzijl. Met een voorliefde voor americana en Mississippi Delta blues dopen ze daarom hun muziekstijl om tot Damsterdelta. Wat dat betreft moeten ze zich in Leeuwarden thuis voelen op het podium van de SENA Talentstage, vlak naast het water in de Prinsentuin. De mannen brengen onder andere nummers van hun net uitgebrachte EP Lost in Wander. Het stemgeluid van Antonie Harms is wellicht de meest opvallende factor in het geheel. Hij heeft een toon die uitermate past in het genre en waarmee hij een warme klank en dramatiek brengt in de nummers. Over de opbouw van de set is duidelijk nagedacht. Opbeurende ritmes en rustige passages wisselen elkaar af, maar op de één of andere manier schiet het nergens uit tot een hoogtepunt. Tegen het einde van de set overheerst het gevoel van eentonigheid en mis je de intensiteit van interactie onderling, die een band als bijvoorbeeld Diff wel weet te brengen. (MH)

Abdomen - SENA Talentstage
Zit je lekker rustig voor de SENA Talentstage te genieten van een drankje, een zonnestraal en vrolijkheid om je heen, gaat opeens een gitaarversterker op tien. Onschuldige kindertjes en nietsvermoedende vrijheidsvierders maken kennis met de drie jonge mannen van Abdomen. De muziekliefhebbers in Leeuwarden kennen ze al goed genoeg om te weten dat de oordoppen in moeten en zitten in het gras geen optie is. Frontman Peter van Beets trekt voor de zonnige gelegenheid zijn mooiste in de kringloop gescoorde Hawaïoverhemd aan en gooit het haar voor het gezicht. Waarschijnlijk door het mooie weer vergeet hij het galmpedaal voor zijn microfoon van huis mee te nemen. Nooit eerder was de man zo verstaanbaar. Het gevaar op een buitenpodium als deze, zeker met de garagerock die Abdomen maakt, is nog meer vervorming van het geluid door de wind. Vandaag is dat niet het geval. Het is windstil, het podium is gunstig geplaatst en de geluidsman heeft de hele dag de goede stand te pakken. Alles klinkt helder, duidelijk en waait vooral niet weg het park in. Ondanks het harde, met fuzz gevulde karakter van de set blijft een groot deel van het publiek geboeid luisteren. Hoogstens gaan er een paar vingers in de oren van een aantal kinderen, maar ook die laten zich niet wegjagen. (MH)

Boss Capone - SENA Talentstage
Op een dag als vandaag mag het muzikale equivalent van zonneschijn niet ontbreken. Het is vooral de reggae van het Haarlemse Boss Capone dat de zomer echt doet laten doorklinken op het veld bij de SENA Talentstage. Deze reggae-routiniers zijn vanaf 2012 met in deze formatie onderweg om de zon te laten schijnen op vele podia in Europa. Het uitstapje van bandleider Boudewijn ‘Boss’ van Trigt tijdens een pauzeperiode van de band The Upsessions, is allang geen soloproject meer. Twee wereldwijd erkende albums verder en spelen op grote festivals maakt Boss Capone tot Neerlands trots in de reggae-scene. De set is een aaneenschakeling van typische klanken uit het genre, waarbij de nadruk vooral ligt op old-skool rechttoe rechtaan reggae. Van Trigt zelf beroert zijn keyboard als geen ander en het valt op hoe goed de mannen op elkaar ingespeeld zijn qua stemgeluid en samenspel. De hechtheid van de groep straalt er daadwerkelijk vanaf. Relaxed naast elkaar spelend met matchende poloshirtjes en vier even grote grijnzen op het gezicht, brengen ze het overwegende zittende publiek tot dansen. (MH)

Tolls - SENA Talentstage
Vanaf het moment dat Tolls het podium betreedt, lijkt hij meer met zichzelf bezig te zijn dan met zijn publiek. Zowel de gitaar als microfoon staan vrij zacht. Dit draagt niet bij aan het goed overkomen van zijn nummers. Inhoudelijk gezien is Daan van Beijeren een prima muzikant. Zijn fijne luisterliedjes liggen prettig in het gehoor en je kunt er zo een middag in het park op wegdromen. Dit maakt het extra jammer dat de nummers niet aanslaan vanwege de afstand. Tolls lijkt meer bezig met het goed uitvoeren van zijn werk, dan de manier waarop het over komt. De zang is spatzuiver en voornamelijk het pianowerk is heel strak uitgevoerd. Tijdens het laatste nummer blijkt dat hij het beste voor het laatst heeft bewaard. Met gitaarspel dat doet denken John Butlers Ocean komt Tolls toch nog even binnen en zet hij een nummer neer dat van begin tot eind kippenvel geeft. (FA)

Soul Sister Dance Revolution - SENA Talenstage
De opmerkelijke bandnaam doet de muziek totaal geen eer aan. Deze Haagse formatie maakt gewoon keiharde rock. Alhoewel, de indie-sound druipt er ook van af. Dit tot groot genoegen van een stel tienermeisjes die heel stoer vooraan staan te dansen op elk nummer. De band doet ook wel wat denken aan 500 Days Of Summer en qua uiterlijk aan One Direction. Ze spelen een mooie set, maar het eigen geluid ontbreekt nog wat. Aan de soundcheck kan het niet liggen, want die is zeer uitgebreid waardoor de verwachtingen hoog liggen. Toch weet deze rockmuziek het publiek uitstekend te boeien en wordt de band na elk nummer beloond met een rijkelijk applaus en een hoop gegil van tienermeisjes. (SG)

Drummakid - SENA Talentstage
Tijd voor een zeer onderscheidende act. Tussen al het gitaargeweld staat daar ineens een hiphop act, en wel Drummakid die menigeen kent als de drummer van Typhoon. Het enigszins ingepakte publiek wordt weer wakker geschud door de beats van Drummakid. Samen met een DJ en een bassist komt er flink wat geluid uit de speakers. Na samen te hebben gewerkt met Typhoon en Akwasi, besloot de rapper dat het tijd werd voor iets anders. Hij begon teksten te schrijven in het Engels en binnen no time was zijn eerste EP een feit. Wat betreft streetcred, zijn de teksten hier en daar wat overdreven, aangezien de rapper gewoon uit Nederland komt, maar het publiek smult ervan. Er zijn echte fans op het optreden afgekomen en die dansen als een malle, tot groot genoegen van een aantal kinderen die ook lekker meedansen. Het is een mooie afsluiting van een prachtige dag, jong en oud gaan nog even uit hun plaat. (SG)

Mr. Wallace - Noarderwyn Podium
Slechts een half uur staat de Groningse ska/reggae-band te spelen op het Noarderwyn Podium. Voor deze ideale festivalband is dat enerzijds wat aan de korte kant. Maar met de brandende zon pal boven je hoofd heb je na dat half uur gegarandeerd de nodige calorieën verbrand. Stilstaan is namelijk nooit een optie bij de optredens van Mr. Wallace, dus ook vandaag heeft het publiek weer volop aan de conditie kunnen werken. Tijdens hun gebruikelijk energieke set komt frontvrouw Renske de Boer met interessant nieuws. Aan het einde van een schitterende solo van trompettist Tobias Krüger, vertelt ze dat Mr. Wallace aan het einde van deze zomer met een nieuw album komt. Vervolgens brengen ze hun nieuwe nummer Will Ever Find Your Way ten gehore, wederom een fijn reggae-nummer dat swingt aan alle kanten. Kortom, laat maar komen dat nieuwe album. (DV)

Magnetic Spacemen - Noarderwyn Podium
Op het moment dat Magnetic Spacemen inzet, vraag je je af waarom de aanwezige kinderen niet meteen door hun ouders worden weggeleid. De muziek is rauw en agressief, maar technisch ook ongelofelijk goed en geweldig uitgedragen. De focus ligt meteen op frontman Sam Pols, die met zijn stem en fantastische basspel de band volledig onder controle heeft. Niet alleen weet hij een geweldige show neer te zetten door tijdens het eerste nummer al te eindigen bovenop het drumstel, hij speelt constant met zijn publiek en zijn bandleden, die hem ook de ruimte geven om zijn ‘ding’ te doen. Pols is op alle manieren datgene wat deze band maakt en laat ook duidelijk merken dat hij precies weet wat hij doet. Magnetic Spacemen is een fantastische band om te horen én te zien en absoluut een aanrader voor fans van garagerock en punk. (FA)