Als de zaal donker wordt is de verwachting hooggespannen. In het publiek wachten vrienden en familie tot DIFF en zijn maten het podium bestijgen om het nieuwe Count Your Losses te presenteren. Eerst de lieflijke easy nummers van voorprogramma Hans Hannemann, met Chuck Prophet-achtige liedjes. Die blijven gemoedelijk en wat vlak, zodat DIFF daaropvolgend de diepte in kan. De bedwelmende warmte in de zaal mag de pret niet drukken: de band heeft vanaf minuut één duidelijk de missie om te laten zien waar ze van gemaakt zijn. De teksten van frontman Diff Rouw zijn door zijn lage stem niet altijd goed te verstaan, maar bij de nieuwere, open nummers verhoogt hij zijn zang en komt bitterzoete melancholie tot zijn recht. Ook langzamere ballades draagt de zanger moeiteloos. Stiltes die DIFF doelbewust laat vallen worden geslaagd opgevuld door een zingende zaal.
DIFF wordt volwassen met debuutalbum Count Your Losses
Band beleeft warme muzikale wedergeboorte in overvol Neushoorn
DIFF voelt anders dan anders vanavond. Een herinnering duikt op van de EP-release in 2013, gekenmerkt door een hoog feestgehalte. Deze albumpresentatie is andere koek: met een steeds zelfverzekerdere blik duiken de mannen de avond in. Het publiek maakt uitgebreid kennis met waar maanden-, zo niet jarenlang hard werk goed voor is geweest. Welcome To Diff’s (de titel van de eerste EP, red.): zo voelen we ons zeker.
Sinds kort moet Rouw het stellen zonder gitarist Bas Rozeman. De overgebleven leden moeten merkbaar een flink tandje bijzetten om de volle sound te behouden, die de nummers de kenmerkende lading geeft. Maar het lukt: het geheel krijgt er een scherper randje van. De emotie is zichtbaar als Rozeman door Rouw nog éénmaal op het podium wordt geroepen voor een welverdiend applaus. Er mag gevierd worden, en daarvoor trekt DIFF alles uit de kast. Er wordt zelfs een heus bier- en worst-rondje gegeven waarvoor een meeslepend nummer achteloos wordt stopgezet.
De nonchalante houding kenmerkt de presentatie van de avond. De toon waarmee het publiek wordt aangesproken is radicaal anders dan de toon van de muziek. In een melancholische song klinkt plots: “Daar komt ’ie, Leeuwarden!”. Ondanks dat er bij aanvang zenuwen zichtbaar lijken, geeft het publiek de bevestiging: DIFF speelt uitstekend vanavond, en maakt de verwachtingen waar. Dit is waar elke band van moet dromen: een prachtige climax in een nieuw veelbelovend Leeuwarder podium, omgeven door prettig thuispubliek, met uitzicht op een nog veelbelovendere toekomst. Want waar Diff eerder vooral een kroegband leek met solide, dansbare laid back countryritmes, brengen de nieuwe songs een modernere feel die vooruit wil, verder van de Calexico-sound.
Minder dansbaar, maar des te meeslepend. De geraffineerde samenzang draagt bij aan een weemoedige sfeer. Het is alsof de band gezocht heeft naar meer rust en fijnmazige dynamiek: rauwe snijdende nummers worden afgewisseld met romantische. Het is merkbaar dat de band dit jaar een groei doorgemaakt heeft, en lijkt met hun debuutalbum een nieuwe norm te stellen. Een enkele krakende speaker wordt professioneel genegeerd terwijl er druk naar een oplossing gezocht wordt. Solo-gitarist Lennard Fopma verdient een absolute hoofdrol, maar valt door te weinig volume weg in het geheel. Dat is ongelofelijk jammer, want wat Fopma met zijn gitaren uithaalt, tilt het album naar een hoger niveau.
Diff Rouw heeft duidelijk de regie vanavond, zoals een frontman betaamd. They let their worries float away en halen het maximale uit de avond, die degelijk wordt afgesloten. Waar de opening dun en voorzichtig is, is het afscheid lang en bevredigend. De laatste nummers hebben duidelijk een besluitend karakter, wat bijdraagt aan het gevoelsmatige hoogtepunt. De band legt nummers tactisch stil, om ze vervolgens met extra gewicht voort te zetten. Rouw’s charmante verschijning laat menig meidenblik zwijmelen, en verdraaid, hier en daar verdwaalt ook een jongensgezicht in de liedjes.
Gelukkig nemen de frontman en zijn band het applaus dankbaar in ontvangst. Als de heren zichzelf op het podium net zo serieus durven te nemen als hun muziek klinkt, verdwijnt het melige karakter wellicht iets. Dan wordt luisteren een gemeende zaak. De secuur geschreven liedjes verdienen dat zonder meer. Een voorstelrondje van de band zou er ook zeker aan bijdragen.
---
Gezien: CD Presentatie DIFF + support-act Hans Hannemann
Waar: Neushoorn (Arena), Leeuwarden
Wanneer: Vrijdag 20 november 2015
Opkomst: Uitverkocht