De zaal is nog half leeg (of al halfvol) wanneer de heren van It Dockumer Lokaeltsje de toon zetten. In de eind jaren '80 heeft de band successen gekend met EP's als 'Wilt U Met Mij Neuken' en 'Moddergat'. Het is even wennen wanneer de heren hun Friestalig repetoire door de zaal schreeuwen. Met nummers als Alde Stront en All Dyn Freun Binne Dea maakt de band zeker indruk op de aanwezige toeschouwers, of dit nou goed of slecht is ligt er aan. De band speelt absurde nummers waarin zanger Peter Sijbenga er alles uit perst en drummer Fritz de Jong maat probeert te houden. Uiteindelijk zorgt de band voor een glimlach op het gezicht van de bezoekers.
Rats on Rafts hoogtepunt van divers avondje punkrock
Als voorafje The Homesick, It Dockumer Lokaeltsje en Venus Tropicaux
Het Rotterdamse post-punk viertal Rats on Rafts is bezig met een tour door het land ter promotie van het nieuwe album Tape Hiss. Het tweede album is volgens de heren een juiste mix van studio en live en is volledig analoog opgenomen. Vanavond kan men in Podium Asteriks zelf beoordelen of het goed klinkt. Steeds meer namen worden toegevoegd aan de line up: naast the Homesick maakt ook Venus Tropicaux haar opwachting, evenals het legendarische punktrio It Dockumer Lokaeltsje. Genoeg variatie dus.
Het is tijd voor de tweede act, die last minute aan de avond toegevoegd werd: Venus Tropicaux, een trio bestaande uit twee dames en een heer. Al snel doet de muziek wat denken aan een Quentin Tarentino film waarin een Japanse meidenband furore maakt. Een hoop geschreeuw of gekrijs is het resultaat waardoor het publiek ook langzaam iets naar achteren kruipt. De teksten zijn bijna niet te verstaan door de enorme galm en het gekrijs van de dames. De nummers zijn nagenoeg allemaal hetzelfde, weinig diversiteit dus. De twee stoere frontvrouwen zorgen wel voor een mooi plaatje, en het publiek geeft aan het eind een ingetogen applaus.
De zaal is redelijk vol wanneer The Homesick op het podium verschijnt, en het publiek sprint dan ook direct naar voren. Vergeleken met de eerste twee acts is hier toch duidelijk sprake van meer muzikale kwaliteit. Het geheel is erg mooi om naar de te luisteren en er zit diepgang in. De nummers gaan van enorm uitgemeten naar gewoon lekker raggen en ondertussen schreeuwen de jongens hun longen uit het lijf. Vooraan klinkt alles perfect maar meer achter in de zaal is er toch weer ruimte voor gesprekken. De bezieling van de jongens zorgt er voor de toeschouwers onder de indruk zijn.
Tijd nu voor het hoofdgerecht, Rats on Rafts. Dit Rotterdamse gezelschap is de afgelopen tijd veelbesproken geweest in verschillende media, en dit allemaal naar aanleiding van de nieuwe plaat Tape Hiss, een album met de vertrouwde post-punk en new wave sound. Net als The Homesick is deze plaat compleet analoog opgenomen en de meeste nummers in een take. Wat vanavond volgt is een avond vol vage tempowisselingen, aparte baslijnen en zanger Fagan die rood aanloopt van het schreeuwen. Er worden bijna alleen maar nummers van de nieuwe plaat gespeeld en het publiek lijkt onder de indruk, maar kijkt hier en daar bedenkelijk, misschien omdat de teksten slecht te verstaan zijn. Dit maakt niet uit tijdens het extreem lange bombastische Jazz, waar het publiek echt los op gaat, en wat na nog twee nummers een perfect einde voor de avond is.
----