Flavourland ’16: Nagenieten

Baking Buddha wint juryprijs en publieksprijs

Daphne Borst ,

Op vrijdag 2 december vond in Poppodium Underground de langverwachte finale van Flavourland plaats. Uit alle hoeken van Flevoland was belangstelling, de opkomst was groot. Zo groot zelfs dat de rij om kwart over acht nog niet weg was – en dat terwijl de eerste band al om acht uur zou beginnen. De avond begon spannend en die spanning hield de hele avond aan.

Frontstreet

Tien voor half negen is het, ruimt twintig minuten later dan de oorspronkelijke aanvang van Flavourland, als Frontstreet pas wil beginnen. Iedereen moest binnen zijn vinden ze, een nobel idee. Voor het optreden helpt het in ieder geval.

Frontstreet is geen band die bestaat om voor halfvolle zalen te spelen, de band heeft absoluut baat bij groot publiek. Het scheelt dat Frontstreet een volledige fanclub had meegenomen, dat maak het optreden tot een sterk begin van de finale. De jury ziet deze sterke punten ook, maar voelt ook aan dat een origineler geluid op zich geen kwaad zou kunnen. Frontstreet wint uiteindelijk de tweede plaats bij zowel de publieksprijs als de juryprijs.

Hippie Caught Dancing

De tweede band van vanavond heeft nogal wat op het spel staan. Als Hippie Caught Dancing wint, mag bassist Lennart namelijk eindelijk een nieuwe laptop kopen. Vooralsnog staat de band er zonder zorgen bij, maar tijdens het optreden blijkt die zorgeloze houding niet helemaal terecht. Want waarom staat de bas zo zacht, en waarom klinken sommige tonen net niet helemaal lekker?

De jury vindt het speelplezier van Hippie Caught Dancing een groot voordeel, maar weet de zorgen van het publiek wel te benoemen: de gitaar staat vals.

Arsenic Motion

Een jonge band met fijn geluid. We horen invloeden van Red Hot Chili Peppers in zowel de bas als de zang en zien drie jongens die het flink naar hun zin hebben. Of alle basgeluiden een functie hebben, moet nog blijken, maar vooralsnog lijkt Arsenic Motion goed op weg. Ook daar is de jury het mee eens, de band lijkt nog heel zoekende – iets wat alleen opgelost kan worden door meer spelen.

KASPER

Geheel volgens het boekje doet Kasper een prima optreden. Zelfs de passende en geplande interactie met een specifieke persoon uit het publiek is aanwezig. De zanger raakt al zijn tonen, met de band is ook niks mis. Eigenlijk doet Kasper zo weinig fout dat er bij vlagen ook nog maar weinig aan lijkt. De jury miste dit optreden vuur en passie, iets wat Kasper inderdaad nog kan gebruiken. Uiteindelijk schaadt het niet, Kasper wint de derde plaats bij de juryprijs.

Bolivar

De eerste en enige finalist van bandwedstrijd Flavourland die geen band meeneemt is Bolivar. De muziek is vooraf opgenomen en gemixt maar dat mag het enthousiasme van de zanger absoluut niet drukken – hij neemt het hele publiek mee in zijn optreden. Toch is het wel een gemis, die band. Want wat had Bolivar met liveband een sterke act kunnen zijn. Nu valt de zanger niet onder de besten van vanavond. De jury voelt ook aan dat de nummers nog iets missen, maar benadrukt het enthousiasme van Bolivar nogmaals.

Baking Buddha

Hoewel Frontstreet in zijn laatste minuten een paar kleine duwtjes onder het publiek wist te veroorzaken, klimmen bij Baking Buddha de eerste mensen vrijwel meteen op het podium voor een goeie stagedive. Niet alleen het publiek scoort meer punten, de muziek van Baking Buddha zit ook goed in elkaar. Hoewel de nummers af en toe wat losjes gespeeld worden, is dit optreden van begin af aan sterk.

Een ander absoluut sterk punt van Baking Buddha is het gevoel waarmee ze zich direct onderscheiden van de rest. Het laatste nummer dat de band speelt is geschreven voor een overleden vriend en wordt met zoveel passie gespeeld dat de zaal het wel moet voelen. Dat blijkt uiteindelijk helemaal waar, en ook de jury is het hiermee eens. Baking Buddha wint zodoende de eerste prijs bij zowel de publieksprijs en de juryprijs. De band mag optreden in het voorprogramma van een grote act in Poppodium Underground en doet nu ook mee aan POPnl, met een optreden in de Melkweg.

Seven To One

Een rijtje artiesten en daar achter een drummer. Keurig gedaan maar wel een beetje statisch. De band begon als schoolproject op het Deltion, net als Hard & Heady, maar weet dit in tegenstelling tot de laatstgenoemde op het podium nog niet helemaal los te laten. De zang is sterk en muzikaal zit de band niet echt slecht in elkaar, maar een iets losser optreden had helemaal geen kwaad gekund. De jury is het hiermee eens en stelde dat wat meer ervaring de band goed zou doen. Seven To One wint de derde plaats bij de publieksprijs.

Sonic Bloom

Deze band begint hun optreden met een supergeheim wapen, een ongeveer twee tonen durend nummer met een gastlid met supersoaker. Wat het precies is, weet naderhand nog niemand echt, maar het lijkt te werken. Het optreden van Sonic Bloom eindigt net zo verrassend als het begon, namelijk met een ongeveer tien minuten schurende jamsessie à la Nirvana. Het geluid is origineel en het nummer klinkt prima, maar de verdeeldheid in het publiek is groot. Het ene deel had de band het liefst nog uren zien doorspelen, het andere deel wordt ongeduldig en raakt afgeleid. Zoals de jury het benoemt, Sonic Bloom verliest soms de song uit het oog.