Albumrecensie: Voltage - Travellin' Men

De muzikale reis van coverband tot volwaardige bluesrock formatie

Roy Verhaegh ,

Afgelopen september mochten we ons licht al laten schijnen over de EP ‘The Story So Far’ van Voltage. Deze release, waarop goed hoorbaar was waar Voltage zijn mosterd haalt, werd warm ontvangen. Muzikaal is de band te vergelijken met Status Quo en AC/DC, met invloeden van bands als Bon Jovi, UFO en Bad Company. Ze begonnen in 2011 binnen dit genre der bluesrock als coverband, waarmee ze veel podiumervaring hebben opgedaan, maar sinds 2013 wordt alle energie gestort op het schrijven van eigen nummers. In 2014 kwam Voltage vervolgens iedere maand met een nieuw nummer op de proppen en die hebben ze nu allen gebundeld op het debuutalbum ‘Travellin’ Men’.

De albumtitel is gebaseerd op de muzikale reis die de mannen het afgelopen jaar samen hebben gemaakt. Niet alleen heeft de plaat veel vrije tijd opgeslurpt in het schrijven, repeteren en opnemen, ook wist de band nog eens 44 shows te spelen in het binnen- en buitenland. Deze geïnvesteerde tijd en ervaring straalt er op alle mogelijke manieren van af, want elk nummer heeft zijn eigen draai; natuurlijk zijn de invloeden overduidelijk en zijn er onderling overeenkomsten te ontdekken, maar allen hebben ze iets eigens.  Met dertien nummers duurt de plaat ruim 50 minuten, zonder een moment te vervelen. De plaat is goed gebalanceerd en de rustigere tracks zitten op de juiste momenten. Voltage is gegroeid van coverband tot een volwaardige bluesrock band, waarbij het duidelijk te horen is hoe ze zich hun grote idolen eigen hebben gemaakt.

Op EP ‘The Story So Far’ lieten ze met vijf nummers al horen over meer dan genoeg afwisseling te beschikken. Zo troffen we een klassieke bluesrocker aan in de vorm van ‘Travelling Man’, kregen we een dikke bass-groove voorgeschoteld in ‘Cruisin’, werd er vol gas gegeven met ‘Rooster’, vonden we een akoestisch rustpunt in ‘Motherfucker Jones’ en kwam alles weer bij elkaar in ‘Money Train’. Al deze nummers staan stuk voor stuk op het nieuwe album, aangevuld met zeven nummers van de overige maanden van het afgelopen jaar, plus een extra nummer.

Voltage opent energiek met ‘The Long Road Home’, maar bouwt het tempo langzaam af op weg naar de sfeervolle, akoestische classic rock-track ‘River’. Voltage blijft verbazen en laat wederom horen over een breed spectrum aan invloeden te beschikken. De draad wordt vervolgens opgepakt met de stompende rocker ‘Harbour Starboard’, waarbij ze zelfs een mondharmonica hebben ingeschakeld. Het tempo en de scheurende gitaren worden opgevoerd in ‘I Got You Rockin’’ en ‘Get Over It!’. Vervolgens vraagt ‘Stray Dog Boogie’ erom het gaspedaal nog wat dieper in te duwen, wat de band doorvoert in de AC/DC-knaller ‘Bad Lovin’ Woman’. ‘She’s My Baby’ kent voor de afwisseling een hele sterke country-vibe, die de luisteraar weer tot bezinning laat komen.

Op ‘Travellin’ Men’ hoef je geen grootse verrassingen, toeters of bellen te verwachten, maar wel een strakke formatie die op georganiseerde wijze zijn vak verstaat en weet hoe dit genre gespeeld dient te worden. ‘Travellin’ Men’ is een sterk staaltje muziek en de belofte die vorig jaar kwam in de vorm van de EP, wordt helemaal waar gemaakt. Bluesrock is een genre waarin het gemakkelijk is om één formule op alle nummers los te laten, maar dat is niet aan Voltage besteed. De mannen slagen er goed in om het divers, gevarieerd en eigentijds te houden, zonder dat eerbetoon aan hun grootmeesters te verliezen.

Om dit sterke album te vieren, wordt het zaterdag 18 april officieel gelanceerd met een ware albumrelease-party in Nirwana OJC te Lierop. The Blackwater Experience uit Horst en The Pretty Faces uit Schijndel zullen het publiek opwarmen als supportacts.