Bij de garderobe is het dringen en duwen (uit met die jassen!), zodat de vleeskeuring zo snel mogelijk kan beginnen. Lil' Kleine vult namelijk een uitverkochte grote zaal en dat trekt toch wel een heel ander publiek dan AAPNOOTMIES. Een zekere rivaliteit tussen deze twee kampen is voelbaar. Inderdaad, jullie zijn hipper, maar wij komen vanavond voor heel andere muziek.
Heimwee naar vroeger met AAPNOOTMIES
Releaseshow loopt over van nostalgie
Twee jaar lang zat Dinaira Scheffers op haar zolderkamertje muziek te maken. Kleine, nostalgische liedjes met Nederlandse teksten, waar we op Winterfest 2015 al een voorproefje van kregen. Met haar kersverse band gaf ze daar een veelbelovende showcase en dus waren we ruim een jaar later benieuwd naar de albumpresentatie op vrijdag 11 maart in het Paard van Troje.
In de kleine zaal is het nog niet zo druk wanneer AVI ON FIRE zich voorstelt aan het publiek. Het is het eerste optreden in deze formatie rond zanger Bram Wesdorp (Neighbour Neighbour, Yellow Grass). Instagram is nog maagdelijk met slechts één foto en drie volgers, maar gezien Brams slicke stijl moet dat snel goed gaan komen. Denk Son Mieux, maar dan in een iets funkier en vooral goudkleuriger jasje. Luchtige, vluchtige popmuziek, wellicht nog eens kanshebber voor 3FM Serious Talent. En de hits die zijn bio beloofd (“alleen maar hits”)? Dat moeten we nog gaan zien
AAPNOOTMIES heeft die hits óók nog niet, maar mikt sowieso op een iets andere muziekbeleving. Dinaira's liedjes voeren je terug naar je kindertijd, toen je bij opa op schoot ademloos naar zijn verhalen luisterde. Het is de perfecte soundtrack bij het doorbladeren van oude fotoalbums of een fietstocht door een ontluikend polderlandschap. Heimwee naar vroeger, lief en onschuldig. Zo klinkt het en zo ziet het er ook uit. Projecties van vervlogen tijden, een lichtbak met het logo, eenvoudige podiumoutfits – een bescheiden aankleding voor een band die niet voor een makkelijk hipsterimago heeft gekozen, maar vooral oprechtheid uitstraalt. Want hoewel de teksten en muziek sterk teruggrijpen naar het verleden, wordt retrokitsch vermeden. Waar haar genre-genoten Roosbeef en Aafke Romeijn niet terugdeinzen voor kunstzinnige excentriciteit blijft AAPNOOTMIES altijd smaakvol. Als een stoomcarrousel met houten paarden.
De bassynths van bassiste Nikkie zijn het hoogpolige tapijt onder het oerdegelijke geluidsmeubilair: stevige drums, dromerige gitaar, sprankelende pianomotieven en de fluweelzachte stem van de zangeres zelf. Behalve de vijf vaste bandleden is er vanavond ook een blazersduo bij. Tezamen zorgt dit voor een rijk geluid, maar de band verstaat de kunst van het weglaten ook uitstekend.
Als er dan tóch een minpunt genoemd moet worden, is het dat de songs wel erg in elkaars verlengde liggen en niet gemakkelijk te onthouden zijn, met uitzondering van 'Saartje kom je buitenspelen' dat ongetwijfeld de derde single wordt. De tekst is geschreven vanuit de fantasierijke belevingswereld van een kind, terwijl andere nummers een meer volwassen karakter hebben. Ze blijven echter op veilige afstand van verbitterd realisme en daarmee ook van persoonlijke kwetsbaarheid. Het zijn veelal verhalen waarin de schrijfster zelf niet voorkomt of hooguit figureert. En dat is jammer, want hoe mooi ze de liedjes ook brengt, het lukt haar nét niet om diep van binnen iets te raken.
Na een kort maar mooi optreden met alleen de tien nummers van het album, geen covers en geen toegift, zwaaien de dames van de merchandise hoopvol met cd's. De compact disc is echter ook al bijna nostalgie, want ondanks de positieve ontvangst van deze releaseshow lijken de meeste mensen AAPNOOTMIES liever via Spotify en iTunes te beluisteren. Of live. Want wat is het toch heerlijk om weg te mijmeren bij fijne belevenissen die je al eens eerder meegemaakt hebt.