DI-RECT in het Kurhaus

Na 52 jaar weer rock-‘n-roll in de Kurzaal

Tekst: Megan Lloyd | Fotograaf: Wouter Vellekoop ,

Na het legendarische concert van the Rolling Stones in augustus ‘64, is het de eer aan DI-RECT om in de voetsporen van de Britten te treden. Als afsluiter van het Just Peace Festival stonden de Hagenezen zondagavond in de (prachtige) Kurzaal van het Kurhaus. Een thuiswedstrijd voor de mannen. De verwachtingen zijn hooggespannen. Breekt het publiek de tent weer af vanavond? Deels, want vanavond zijn het vooral de Kurzaal en DI-RECT die de avond tot een succes maken.

Voordat het optreden begint wordt er door het publiek veel rondgekeken, want de locatie is indrukwekkend. De enorme kroonluchters, de schilderingen op het plafond en het bladgoud op de plinten geven het gebeuren een fijn rock-’n-roll-chique-gevoel. Het lijkt er op dat iedereen hier vanavond bij wil zijn, van wethouder tot groupie. Want voor het eerst in 52 jaar is de Kurzaal weer het terrein van een rock-‘n-roll band. Maar is het dan wel een slim idee om juist Spike en zijn consorten het spits weer af te laten bijten?

Die vraag kan beantwoord worden met een volmondig ja. De show van DI-RECT staat als een huis. Zodra de eerste akkoorden zijn gespeeld, is het duidelijk waarom deze band al meer dan vijftien jaar tot de grootste acts van Nederland behoort. De energie en het plezier van de muzikanten wordt niet gauw overtroffen. Tel daarbij op dat het repertoire van de Hagenezen van een bijzonder hoog niveau is en je begrijpt waarom Just Peace heeft gekozen voor deze act op deze locatie.

Een week eerder is in het Paard van Troje de nieuwe EP ‘Fired Up’ gereleased. Na vanavond duiken de mannen de studio weer in om een album af te maken dat in 2017 uit moet komen. Het publiek krijgt alvast een klein voorproefje. Rock-‘n-roll blijft de basis, maar er worden flinke scheuten soul en funk overheen gegoten. Een welkome ontwikkeling die smaakt naar meer. Een goed voorbeeld hiervan is natuurlijk de nieuwe single ‘Fired Up’, die vanavond goed wordt ontvangen. Tijdens ‘Hold On’ is het muisstil in de zaal. Het eerste kippenvel moment is een feit.

Uiteraard wordt er ook stilgestaan bij Mick Jagger en co. In ‘64 werden zij al na vier nummers van het podium gehaald, nadat er complete chaos en hysterie uitbrak. “De Stones hebben hier niet zo lang mogen staan als wij, dus begin maar met rellen” spoort zanger Marcel het publiek aan. ‘Helaas’ is het publiek een stuk braver vanavond. Uiteraard volgt er ook een muzikaal eerbetoon. Het wordt een cover van ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’. De bezoekers worden meegezogen in de magische vorm van nostalgie van vanavond en proberen zich waarschijnlijk even voor te stellen hoe dat er een halve eeuw geleden aan toe ging.

Rondom het Kurhaus is er geen ontkomen aan wat er zich vanavond afspeelt. Aan de voorkant van het hotel flitsen de gekleurde lampen door de ramen en aan de achterkant kan er vanaf het strand nog meegezongen worden. Een kans om een concert te zien in het Kurhaus komt niet vaak voor. Dat is jammer, maar dat maakt het ook uniek (met dit eenmalige concert is door UNICEF zo’n 10.000 euro opgehaald). Het is te hopen dat het niet nog 52 jaar duurt voordat hier een vervolg op komt. Want volgens ons is het Kurhaus de ultieme Haagse festivallocatie.

De verwachtingen waren hoog. En die hebben de mannen van DI-RECT absoluut waar gemaakt. In plat Haags sluit Spike de avond af. “Aan al het mooie komt een eind. We kunnen één ding zeggen, proud to say it: zover zijn de Stones nog nooit gekomen.”