Waarom zou je naar My Baby toe moeten? We quoten onszelf, tijdens Sniester: "Cato van Dyck en haar broer Joost staan samen met Nieuw-Zeelander Daniel Johnston op het podium en blazen je uit je gympies. Een fikse delay op de mic zorgt voor een hypnotiserende vibe, en dat springt over op het publiek dat direct aan het dansen slaat. Het is een smeltkroes van blues, swamp en rock - wat worden we hier blij van. Heel strak -maar toch ook "sloppy"- drumwerk door broerlief, spannende gitaarriffs verzorgd door de importgitarist. Live is My Baby echt een ervaring, de band overstijgt het album dat ze onlangs uitbrachten live dubbel en dwars."

Nog niet overtuigd? We lezen nogmaals voor uit eigen werk: "Donkere wolken pakken zich samen boven P2, en dat is mooi want My Baby voelt zich het meest thuis in de natte zompige moerassen van Louisiana. (...). Jammer dat Werfpop presentator MC Multiplex de ‘vibe’ volledig verkeerd aanvoelt en over de band heen probeert te praten (later op de dag zijn er meer misverstanden tussen bands en presentator, zoals bij Raketkanon). Gelukkig herpakt My Baby zich direct, en dendert de hypnotiserende cadans van psychedelische swamp als een stoomwals over het terrein. Het publiek stroomt toe en raakt langzaam in trance; hier en daar beginnen sommigen zelfs het typische ‘huppeltje’ te doen dat op één of andere manier gedaan wordt op de muziek van My Baby. Een kruising van een Indiaanse medicijnman en iemand die zich vast probeert te houden in een hobbelende sneltrein. My Baby wordt volwassen en het publiek is onder de indruk. Waar een jaar geleden de band nog wat onwennig het ‘stijltje’ probeerde te imiteren, past My Baby haar voodoojasje nu perfect."