RGB Festival beleeft topavond met Raul Midón

Rhythm, Groove & Bass Festival in Gebr. de Nobel te Leiden

Jan Piet Hartman ,

Van 20 tot en met 29 maart stond Leiden in het teken van het RGB Festival, waarbij RGB staat voor Rhythm, Groove & Bass. De hele week zijn er allerlei muzikale activiteiten, waaronder ook verschillende huiskamerconcerten. Op vrijdag 27 maart stond er in Gebr. de Nobel een mooie line-up op het programma met onder andere Raul Midón, Yori Swart en Bruut!.

Rond half negen verzorgt Yori Swart het voorprogramma voor Raul Midón, een artiest die ze zojuist heeft leren kennen en waar zij behoorlijk van onder de indruk is. “Ik kreeg een hand, en met zijn andere hand ging hij gewoon door met het inspelen op zijn gitaar.” Later blijkt dat Yori zelf wat minder in staat is tot multitasking; gitaar stemmen en praten tegelijk gaat haar niet goed af, met halverwege onderbroken zinnen en de nodige dosis zelfspot tot gevolg. Ze is misschien (nog) niet bij het grote publiek bekend, maar deze jonge singer-songwriter (1989) heeft inmiddels al de nodige prijzen in de kast mogen zetten. Bijvoorbeeld de Sena Performers PopNL Award, de Amsterdamse Popprijs, NH Pop Live en de Grote Prijs van Nederland 2011 in de categorie Singer-songwriter. Daarnaast werd zij ook nog uitgeroepen tot 3FM Serious Talent.
 
Met een loepzuiver optreden, een zeer afwisselend repertoire en goed gitaarspel dat verder gaat dan ‘meetokkelen’ zoals bij veel collega’s, zet ze een sterk optreden neer als publieksopwarmer. Tijdens haar optreden zoekt ze het publiek op, krijgt ook voorzichtig de koortjes waarom ze vraagt vanuit de zaal en deelt ze anekdotes met de toehoorders. Zo horen we dat een van de drie gitaren die ze vanavond bespeelt door haar van Lori Lieberman (‘Killing me softly’) is gekocht. Jammer dat er dermate veel fotografen aanwezig zijn dat de verstilde nummers onderbroken worden door een ritmesectie van camerasluiters door een tweetal van de aanwezige fotografen.
 

Aansluitend krijgen we het optreden van Raul Midón voorgeschoteld. De drie opstellingen op het podium doen een begeleidingsband vermoeden, maar zetten bezoekers op het verkeerde been. Midón wordt door zijn begeleider bij de microfoon met percussie en voorzien van gitaar geïnstalleerd, waarna de blinde zanger, gitarist en songwriter zijn Nederlandse woorden op het publiek loslaat. Na ‘bedankt’ volgt ‘gedogen’ en dat vind hij een fantastisch woord geeft hij aan. Al bij het tweede nummer van de avond is de inmiddels gevulde benedenverdieping van Gebr. de Nobel volledig in beweging. Stilstaan is geen optie. Tijdens ‘Suddenly’ is de zaal doodstil, deze man krijgt zijn publiek waar hij ze hebben wil.  Kort gaat hij in op een project dat hij met het Metropole Orkest heeft gedaan, ‘Ride on a rainbow’ heeft hij hiervoor speciaal geschreven. Al beatboxend, zijn eigen blazerssectie trompetterend met de mond en gitaar spelend krijgt hij het publiek aan het dansen.

Tussen de muziek door stelt hij zich constant bescheiden op, zoekt contact met het publiek en is zeer onderhoudend. Inmiddels wordt duidelijk dat er geen begeleidingsband is, die vormt hij zelf vanavond. Zijn persoonlijke begeleider helpt hem van de ene naar de andere opstelling op het podium. ‘Invisible change’ is een mix van reggae, folk en soul.  En opnieuw die combinatie van opvallend gitaarspel, beatboxen en zang. Vanachter het keyboard speelt hij ‘Listen to the rain’. Klein en verstild, met een soepelheid in zijn stem die doet denken aan Bobby McFerrin, Richard Bona en soms Al Jarreau. Ook de politieke songs blijkt Raul niet te schuwen. Met een inleidend verhaal over mensen die de grenzen oversteken op zoek naar een betere toekomst die vervolgens flink tegenvalt, geeft hij voorzichtig aan dat dit niet alleen een Amerikaans probleem is. Vervolgens zet hij ‘Libertad’ in, een stuk waarin hij opnieuw laat horen ook zeer klein te kunnen spelen.
 
Samen met Bill Withers heeft hij een nummer geschreven, iets wat hem niet helemaal goed bevallen is zo blijkt uit de naam die hij heeft voor Bill. Het nummer’Mi amigo Cubano’ is echter prachtig, maar vooral door Raul zelf geschreven en gecomponeerd. Tijdens de opvolgende nummers blijkt Raul ook nog in staat te zijn om naast zang, beatboxing, trompetteren en gitaar ook de percussie gelijktijdig te bespelen. Met één hand aan de gitaar en de andere hand afwisselend op percussie en gitaar speelt hij meerdere nummers voor een uitzinnig publiek. Na vijf kwartier sluit hij af met een toegift. Het Leidse publiek heeft de niet geringe eer om ‘Soundshadows’ voor het eerst live te mogen horen.
 

In de kleine zaal sluit Bruut! de avond af met de inmiddels bekende power jazz. Een spetterend optreden. Dat deze muziek dansbaar is en breed gewaardeerd wordt, is goed te zien in de afgeladen zaal. Als net voor middernacht aangegeven wordt dat Bruut! nog tien minuten speeltijd heeft, zijn zij net zo verbaasd als het publiek. De tijd vliegt. Die laatste tien minuten, die er gelukkig vijftien blijken te zijn, wordt alles uit de kast gehaald om de sfeer er verder in te krijgen. Opzwepender dan dit gaat het niet meer worden. Het is een uitstekende afsluiter van een fantastische avond tijdens het RGB Festival. De avond kende een mooie opbouw met Raul Midón als absoluut middelpunt en terechte hoofdact.