Prinsenkind sinister en vol overtuiging

Over het vermoorden van door GHB bedwelmde hipstermeisjes

Koen Kleiberg | Foto's: Peter Balkema ,

Eenieder die het afgelopen jaar niet van Nik van den Berg heeft gehoord, moet haast wel onder een steen hebben geleefd. Hij bracht het album ‘Drama Op De Dansvloer’ uit als zanger/bassist van de Haagse funkrockband F en als frontman van hiphopformatie Prinsenkind was hij al in menig Haagse zaal te vinden. Op vrijdag 23 januari gaf hij onder die laatste naam een optreden in het Paardcafé.

Rond een uur of half tien mag Prinsenkinds vaste dj San Holo in zijn eentje proberen de zaal een beetje warm te draaien. Dat is in het kleine, drukke Paardcafé gelukkig niet heel moeilijk. De voor San Holo kenmerkende vrolijke, melodieuze trap komt lekker binnen en krijgt al snel menig cafébezoeker aan het dansen. Naast Holo’s eigen werk mogen ook zijn remixes van verscheidene classics, die op het internet razend populair zijn, natuurlijk niet ontbreken. Via OutKasts ‘Ms. Jackson’, 50 Cents ‘In da Club’ en Will Smiths ‘Gettin’ Jiggy wit It’ bereikt San Holo’s korte optreden een absoluut hoogtepunt met zijn fenomenale bewerking van ‘The Next Episode’ van Dr. Dre. We mogen hopen San Holo nog regelmatig solo in de regio te kunnen gaan zien, al kan het ook best een van zijn laatste optredens in zo’n kleine zaal zijn geweest: volgende maand gaat San Holo al op tournee door Australië. Daar zal het ongetwijfeld niet bij blijven. 

Wie Prinsenkind nog nooit eerder heeft gehoord of gezien, zal bij aanvang van het optreden vast nog eens twee keer met de ogen hebben geknipperd. Is het echt nog dezelfde dj die achter de draaitafel staat? Die zonet nog al die feestelijke beats het café in slingerde? Ja, dat is nog steeds San Holo die daar staat. Ditmaal zijn de beats zwaarder, duisterder en vooral snoeihard. De melodieën zijn niet langer vrolijk en subtiel, maar overstuurd en indringend, een beetje sinister zelfs. Dit past perfect bij de teksten die Nik van den Berg, alias Prinsenkind, vol overtuiging eroverheen rapt. Zijn flow is goed en doet denken aan die van Faberyayo.  

De enkele oudere cafébezoekers kijken wat verward om zich heen bij de met zwarte humor doorspekte teksten over dansen met je moeder, het vermoorden van door GHB bedwelmde hipstermeisjes en het goed zetten van je duckface. Voorin gaat het goed los, met als hoogtepunt zelfs een kleine wall of death. Halverwege het optreden verruilt San Holo zijn dj-set voor een elektrische gitaar en kondigt Prinsenkind een korte ‘akoestische set’ aan. Dat een elektrische gitaar strikt genomen natuurlijk geen akoestisch instrument is, wordt hem vergeven, want ook ‘akoestisch’ weet Prinsenkind prima te vermaken. Bovendien blijkt San Holo een uitstekend gitarist te zijn. Twee liedjes later is het echter weer tijd voor Prinsenkind op z’n hardst en mag het publiek nog een paar nummers los. Na een half uur is Prinsenkind al door zijn materiaal heen en dat is wel enigszins jammer, maar voor menig bezoeker zal het optreden ongetwijfeld een goede start van de vrijdagavond zijn.