Eenmaal teruggekomen in Praag spenderen we een groot deel van de dag in de koffie-met-taart tent die comfortabel aan de venue vast zit. De bar waar we spelen doet alleen akoestisch optredens, is wat ons verteld wordt als we het podium hebben uitgebreid en volgebouwd. Dat zijn de betere verassingen! Dan maar wat zachter… 

 

We maken onderdeel uit van een avond met meerdere bands, waaronder een Praagse met piano en een heer en een dame met koebel en gitaar. Voor een impressie van dit laatste duo wil ik graag doorverwijzen naar dit filmpje, want een beeld zegt meer dan duizend woorden. Met veel genoegen zien wij dat onze fans van het eerdere optreden in Praag weer zijn komen kijken en tegelijkertijd zien we de nachtrust waar we naar uitkeken in rook opgaan. Uiteindelijk blijken we ook in de venue te slapen, waar nog uitgebreid wordt ge-aftert met shots en Slipknot. Maar een leuke avond is het zeker!

 

Van Wenen wisten we van tevoren dat het een bijzondere avond zou worden. De eigenaar van de bar reageert enigszins gechoqueerd op het ontvangen van onze technische rider en laat ons weten dat alleen de vocalen versterkt gaan worden, uitroeptekens incluis. Aangezien we doorgaans zeven verschillende synths en drumcomputers gebruiken kan je dat gerust een uitdaging noemen. We besluiten een akoestische set te doen en hoewel we dat nog nooit gedaan hebben met de huidige nummers pakt dat erg goed uit. Althans, akoestisch is misschien niet het juiste woord, maar er was wel een akoestische gitaar.

 

We krijgen goed de kans om te flyeren aangezien de bar naast een kerstmarkt gelegen is en zo weten we toch een aardig publiek bij elkaar te krijgen. Als kers op de taart blijkt dat de bareigenaar met de hoed is rondgegaan waardoor dit akoestische experiment een van onze best betaalde gigs van de tour is geworden.

 

De rit naar Klagenfurt is gelukkig maar een uur of twee, en zo hebben we vandaag de tijd om midden in de bergen een nummer te spelen op gitaar. Beelden daarvan volgen later. Ook het optreden in Klagenfurt gaan we tegemoet zonder enige verwachtingen. De barnaam, G@tes, veinst dat we in een internetcafé gaan spelen en het contact met de eigenaar ging vanaf het moment dat we de boeking bevestigden eigenlijk alleen nog maar over eten, wat we wilden eten, dat hij ons mee uit eten zou nemen, of we nog bijzondere eetwensen hadden, en dat je heel lekker kon eten in de buurt. Enfin, in het slechtste geval gaan we dus goed eten.

 

Het blijkt dat men in Oostenrijk overal nog mag roken in de kroegen en dat zijn wij als tere Nederlandse boys natuurlijk helemaal niet meer gewend. Kevin, zelf uitgesproken kettingroker, kijkt halverwege het optreden gepijnigd en met rode ogen om. Behalve ons buitenlanders blijkt niemand hier last van te hebben, ook niet de brede vertegenwoordiging van Oostenrijkse blondines. Verder doet het podium mede dienst als doorgang naar het toilet, iets wat we een keer eerder, tijdens de Popronde, zijn tegenkomen. Al proestend en kuchend verlaten we het pand, met wederom een goed gevulde hoed met fooi, op naar Ljubljana waar we de nacht spenderen. Een spannende tocht door de bergen overigens, met regen en haarspeldbochten waar onze bus enkel in de eerste versnelling raad mee weet.

 

Bibione heeft ongeveer 1,5 miljoen inwoners. In de zomer. En nu wij er spelen ongeveer 1000. Die zijn niet allemaal bij ons optreden, maar gelukkig is er toch nog een handjevol mensen speciaal met de auto afgereisd om ons optreden bij te kunnen wonen. Deze vindt overigens plaats in een tent, buiten in de regen. En de koffiemachine staat uit vanwege een gebrek aan klandizie. Enfin, we zijn uitgenodigd om het in de zomer nog ‘ns over te komen doen.

 

Na een dag en een nacht Milaan, inclusief aperitivo, komen we aan in Bern, Zwitserland. De rit en stad zijn adembenemend. De venue bevindt zich in een zogenaamde Keller. Muren en plafond van steen, en hoog. Niet heel best voor de akoestiek. Onze backstage ruimte doet denken aan de woonkamer van een kasteel, compleet met antieke fauteuils en heel veel pinda’s. De bar heeft het kleinste podium tot nu toe. We verzinnen dat de versterkers maar op de trap moeten om alles passend te maken. Na wat passen en meten en andere stopcontacten zijn we er klaar voor. Eerst nog wat Chinees eten.

 

We spelen voor een goed gevulde bar, en ondanks het gematigde volume krijgen we het publiek aan het dansen. Verder blijkt Zwitserland zich prima te bedienen van een veelvoud aan bier en cidersoorten. We slapen uiteindelijk bij de boeker thuis in zijn appartement waar Yankovich nog een puntje aan kan zuigen. Het leven blijkt goed in Zwitserland.

 

Flawil blijkt een klein plaatsje waar we eerst aangehouden worden door de politie. Onze blauwgroene bus ziet er schijnbaar verdacht uit, want de paspoorten worden doorgelicht via de walky-talky. Er rijden nog twee politieauto’s voor, we wachten geduldig, geven de heren een flyer mee en vragen om de weg. Achteraf blijkt dat de heren ons Nederlands nummerbord er Pools uit vonden zien, wat getuigt van een brede fantasie.

 

De venue oogt als een Finse sauna, afgezien van het feit dat het volstaat met planten. Na een goede, vette maaltijd spelen we een intieme gig voor de vrienden van de eigenaar en slaan de slaapplek af. We zijn er aan toe om naar huis te gaan. Na onze bus vol te hebben geladen met energydrink en de bus te hebben omgetoverd tot driepersoons slaapkamer met bank rijden we in een stuk door naar Nederland. Tijd om te douchen en te slapen, en uit te kijken naar de volgende tour in het nieuwe jaar!