Ook zittend speelt Birth of Joy Gebr. de Nobel plat

Opnames live album in Frankrijk

Hedske Vochteloo | Foto’s: Peisam Tsang ,

Het nieuwe Leidse poppodium Gebr. de Nobel is nog maar net geopend, maar er zijn al volop concerten te zien. Zo ook de deels Leidse band Birth of Joy. Het drietal mocht donderdag 11 december de zaal uitproberen. 3voor12 Den Haag was erbij en sprak ook nog even met het drietal.

Het drietal zit nog even wat te relaxen in kleedkamer één. De opvallendste van Gebr. de Nobel met gehaakte gordijntjes en zijn bruin leren fauteuils. Frontman Kevin Stunnenberg heeft zijn gipsen been omhoog liggen. “We zijn nu even een zittend orkest”, grapt drummer Bob Hogenelst. Kevin trekt zijn trainingsbroek een stukje omhoog. “Het gebeurde vlak voor we in het voorprogramma van Triggerfinger zouden staan. Ik had iets te veel op en er stond een raampje open. Mijn middenvoetsbeentje is gebroken. Eerst zat ik alleen tot mijn enkel in het gips, maar we hebben zo’n drukke tour gehad, dat ik er teveel op gestaan heb en het blauw werd. Nu zit ik tot mijn knie in het gips. Gelukkig nog maar drie weken.”

De sympathieke driekoppige rockband heeft een druk jaar achter de rug. Ze speelden dit jaar voor het eerst op grote Nederlandse festivals als Best Kept Secret, Lowlands, Zwarte-Cross, Pinkpop en Eurosonic. En de mannen stonden maar liefst vier keer in het voorprogramma van de Belgische hardrockband Triggerfinger. “Dat was super vet om te doen. Het klikte erg goed tussen ons en de band”, vertelt organist Gertjan Gutman enthousiast. Toch timmeren Kevin, Bob en Gertjan al heel wat langer aan de weg en zijn ze in het buitenland al een tijdje een succes. “Vooral in Frankrijk doen we het goed”, zegt Kevin. “In Nederland kijkt het publiek liever wat meer de kat uit de boom. Toch begint het ook hier nu ook te komen. Waar we vroeger alleen liefhebbers in de zaal hadden, spelen we nu in Gebr. de Nobel voor zo’n vierhonderd man. En ze hebben zelfs ons shirt aan”, grinnikt Bob.

Dat buitenlandse succes heeft volgens Kevin een hele simpele verklaring. “Fransen hebben gewoon smaak. En het is een kwestie van op het goede moment op de goede plek zijn. We zijn doorgebroken op het Trans Musical Festival in het Franse Rennes. Daar stond opeens drieduizend man voor ons neus. Het optreden leverde ons vijftig vervolg gigs op.” Dat de band diezelfde plaats heeft uitgekozen om hun grootste droom in vervulling te laten gaan is dan ook niet zo gek. “We hebben een waanzinnig jaar achter de rug, maar onze grootste droom is altijd nog een live album op te nemen. Die kans krijgen we nu. We gaan de plaat opnemen in Bardu in Rennes. De eigenaar is organisator van hetzelfde festival als waar we doorbraken”, vertelt Kevin. “Het wordt een soort hommage aan die tent en aan eigenaar Jean Loui. Hij heeft veel voor ons betekend”, vult Gertjan aan.

Ook Leiden, en dan vooral het oude LVC, heeft een bijzondere plek in de geschiedenis van de band. “Wanneer we een album presenteren doen we dat altijd in zowel Enschede als Leiden. Ons eerste album presenteerden we op de zolder van het oude LVC, het tweede in de grote zaal. Voor ‘Prisoner’ moesten we uitwijken naar Scheltema. LVC was toen dicht en Gebr. de Nobel nog in aanbouw”, vertelt de Leidse Gertjan. De enige Leidenaar in het gezelschap heeft zelf twee keer de bouwplaats van Gebr. de Nobel bezocht. “Het is dan ook super tof om te zien hoe het is geworden. We zijn heel erg blij dat we onze bus nu gewoon naar binnen kunnen rijden, in plaats van dat we alle apparatuur door de zaal moeten sjouwen. En het geluid van de grote zaal is waanzinnig”, zegt hij.

Wanneer het tijd is voor het voorprogramma wandelen de heren met een biertje de grote zaal in. Ze zijn erg onder de indruk van het duo Heymoonshaker. En wanneer ze beginnen te spelen wordt al gauw duidelijk waarom. Het is namelijk bijzondere combinatie van beatboxer Dave Crow en blueszanger - en gitarist - Andy Balcon. ”I am gonna introduce you to the inside of my head. If you don’t like fucked up places, better leave.” Met deze woorden opent Dave de show en hij begint te beatboxen. Het publiek weet nog niet precies wat ze met het duo aan moet, maar daar speelt Crow handig op in. Het felle zaallicht schiet aan wanneer de toeschouwers in eerste instantie lauw reageren. Dave maakt een grap over potten verf die aan het plafond van de Nobel zijn bevestigd en dat hij ze laat omkiepen als de zaal niet iets enthousiaster wordt. Maar het is gitarist Andy die het publiek uiteindelijk mee krijgt. Met zijn rauwe stem en zijn bluesy gitaarakkoorden verrast hij iedereen terwijl hij Dave bijvalt. Als afsluiter brult Dave het publiek toe: “Before Birth of Joy starts playing you have to feel sexy.” De twee mannen zetten een opzwepend bluesnummer in en de zaal is verkocht.

Na een korte pauze is het de beurt aan Birth of Joy. Al bij de eerste psychedelische tonen van Gertjans’s orgel knikt het publiek goedkeurend met zijn hoofd. Als een slangenbezweerder bespeelt Kevin de zaal. Zittend, dat wel, maar dat weerhoudt de fans er niet van om in het midden een flinke pit te creëren. Het contact tussen drummer Bob en organist Gertjan is een lust voor het oog en oor. Vooral wanneer Bob een drumsolo ten gehore brengt die samensmelt met de hysterische orgeltonen van Gertjan. De zaal deint nu als een onrustige zee tijdens een flinke storm. Rustigere nummers als ‘Drink the cup’ zijn een fijne afwisseling tussen al het muzikale geweld. “Rock and Roll motherfuckers”, brult een enthousiaste fan wanneer er weer iets stevigers wordt gespeeld. Vooral de oudere nummers doen het goed. Maar ook tijdens nieuwkomers als ‘The sound’ wordt er luidkeels meegebruld.

Na ‘Make things happen’ galmt de zaal nog lang na en vliegt het bier door de lucht. Bij het laatste nummer kan Kevin het niet laten om op een been over het podium te hinken. Maar het publiek is duidelijk nog niet klaar om naar huis te gaan. Organist Gertjan laat nog een deuntje horen om aan te geven dat dit het dan toch echt was en de jongens verlaten het podium. “We want more”, brult het publiek. Birth of Joy trakteert de Leidse fans nog op een flinke toegift. Wat vooral opvalt is hoe strak de show in elkaar zit. Het is goed te zien dat de band een flinke groeispurt heeft gemaakt en de puntjes nog dikker op de i heeft gezet.