Albumrecensie: Fexet - 'The Airport Guys'

Droomdebuut voor Haagse punkers

Koen Kleiberg ,

Fexet draait inmiddels alweer zo’n zes jaar mee in het Nederlandse punkrockcircuit. De eerste jaren nog als trio, vanaf 2010 als viertal, versterkt door zanger/gitarist Rogier Burgers. Na de goed ontvangen EP’s ‘Never Say Never’ uit 2010 en ‘State of Mind’ uit 2012 was het een tijdje stil, maar niet zonder reden. Onlangs maakte Fexet bekend getekend te hebben bij punkrocklabel Kung Fu Records en dat het debuutalbum, getiteld ‘The Airport Guys’, op 23 oktober wereldwijd zal worden uitgebracht. Het album is opgenomen door punkveteraan René van der Zee (Cooper) en gemixt en gemasterd door Bill Stevenson (Descendents, Black Flag). Dat belooft wat.

Opener ‘Way back home’ knalt er gelijk stevig in. De tweeënhalve minuut durende track laat zich kenmerken door een kort, herhalend punkrockriffje en uptempo drums, zoals we dat ook al van Fexets eerdere werk kennen. De afwisseling van zang tussen gitaristen Rogier en Sam werkt erg goed. De rest van het album zet deze lijn voort, waarbij de ruimten tussen de gitaarriffs af en toe worden ingevuld door ingenieuze, groovy baslijntjes van bassist Eelco. Op ‘The Airport Guys’ doet Fexet vooral denken aan een combinatie van ‘klassieke’ punkrock als NOFX en moderne poppunk à la State Champs en Handguns. De productie is goed; elk instrument is uitstekend te onderscheiden en hoewel Fexet soms aardig los gaat, wordt het nergens echt too much.
 
Na een paar luisterbeurten kan ook geconcludeerd worden dat er eigenlijk geen mindere nummers op het album staan. Ieder nummer staat prima op zichzelf en kan zo als single worden uitgebracht. Natuurlijk zijn er wel een paar tracks die boven de rest uitsteken. Zo is er ‘Avidity’, dat vanuit een enigszins standaard couplet-refrein-couplet onverwachts tot een geweldig hoogtepunt komt met een korte, maar uitstekend geschreven bridge. ‘Marius’ is een prachtig, verdrietig-maar-toch-weer-niet eerbetoon aan een overleden vriend van de band en in ‘Misconception’ laat ook drummer Olivier even zijn muzikale talent horen. Op ‘Equilibrium’, met 3:22 het langste nummer van de plaat, laat Fexet horen met een powerpop-refrein horen niet alleen snelle, harde punkrock te kunnen maken.
 
Is dit dan een perfect album? Nee, dat niet. Fexet laat weliswaar horen het nummers schrijven prima onder de knie te hebben, en zoals eerder gezegd staan er dan ook geen slechte nummers op de plaat, maar er valt goed te merken dat Fexet een standaardformule heeft voor zijn nummers. Hierdoor lijken sommige tracks, vooral bij de eerste keer luisteren, wel erg op elkaar. Stuk voor stuk zijn het prima nummers, maar zo naast elkaar gelegd kan Fexet af en toe wel iets meer afwisseling zoeken. Desalniettemin mag de band enorm trots zijn op een album van deze kwaliteit. Fexet stijgt met ‘The Airport Guys’ ver boven de middenmoot van de punkrock uit en kan in de toekomst, als het deze lijn voortzet en nu lekker veel gaat touren, nog wel eens grote successen verwachten.

De albumpresentatie van Fexet vindt donderdag 23 oktober plaats in de SuperMarkt, samen met The Morning Hour en Cooper. De aanvang is 21.00 uur, gratis entree.