State-X New Forms 2011: zondag 18 december

Show Jamie Woon mist schwung

Judith Laanen | Foto's: Ramond Jaggessar ,

Zondag 18 december was de rematch van soulvolle dubstepper Jamie Woon, die zijn eerder geplande concert van 28 september in het Paard van Troje moest afzeggen vanwege een sportblessure. Helemaal zeker van zijn zaak was hij bij aanvang niet: “Laten we hopen dat ik dit niet verpest”

Show Jamie Woon mist schwung

Jamie Woon. Zijn naam gonst al een flinke tijd rond. Toen hij in 2007 de Britse dubstepproducer Burial (bekend van remixen voor o.a. Bloc Party en Thom Yorke) wist te strikken voor een remix van zijn nummer ‘Wayfaring Stranger’, leek een ster geboren. Het bleef stil en duurde tot afgelopen zomer voordat debuutplaat ‘Mirrorwriting’ uit kwam. Die maakte de verwachtingen, ondanks de hype, goed waar. Vanavond is het Paard van Troje, waarschijnlijk dankzij het samenvallen van het concert met het State-X New Forms festival, stampvol en dus uitverkocht. Woon, bijgestaan door een live band (drummer, een gitarist die af en toe ook op de piano pingelt, en bassist), opent zijn set met ‘Blue truth’, waarbij de stuwende bas meteen een prima toon zet. Ook het volgende nummer, ‘Street’ doet het aardig. ‘Night air’, openingstrack en één van de uitschieters van het album, kan rekenen op een onthaal met terecht luid gejuich. Drie nummers op weg, dit moet wel goed worden. En toch zakt het concert dan in. ‘Echoes’, ‘Spiral’ en ‘Gravity’ zijn te rustig, de aandacht verslapt.

Gebrek aan ruig randje

 Eigenlijk is vanavond het meest bijzondere aan Jamie Woon zijn fluweelzachte, soulvolle stem, die loepzuiver is en kraakhelder door de grote zaal zweeft. Helaas blijft het bijzondere bij zijn vocalen, want erg spannend wordt het optreden niet. Woons gitarist speelt verdienstelijk gierende solo’s waar het publiek van geniet, de bassist zet stevig in en de drums mogen er ook zijn, maar… het spettert niet. De clubshow geeft de gelikte productie van ‘Mirrornight’ weliswaar een ruiger randje, maar dan moet de artiest van dienst er ook wel wat mee doen. En dat doet Woon niet, of, niet genoeg. Bij hit ‘Lady luck’ (met gitarist op piano), ‘Shoulda’ en ‘Spirits’ wordt het tempo weer wat verder opgevoerd. Dat is maar goed ook, want de rek leek er alweer bijna uit. In de toegift komt Jamie zonder band terug, om ‘Missing Person’ en andere hit ‘Wayfaring Stranger’ met samples en loops op te bouwen tot een toch nog indrukwekkend slotakkoord.

Prima kan altijd beter

Na afloop lopen we een tevreden bassist tegen het lijf: “Deze show was echt te gek, veel beter en leuker dan die in de Melkweg (waar Woon zaterdagavond speelde, red.)!” Waarom? “Omdat het publiek zo vriendelijk was!” Een dag later lezen we op Twitter wisselende impressies van de show. De een zegt “allerminst geïmponeerd te zijn”, de ander vond het “te gek!” of “leuker voor thuis.” "Jamie alleen on stage zonder bandleden is echt goed, maakt het gelijk veel intiemer en bijzonderder.” Band tevreden, overgrote deel van publiek ook tevreden, het lijkt een prima optreden. Maar prima kan altijd beter. Woon had er wel zin in en lachte regelmatig, maar hij had dit optreden, dat balanceerde op het randje van saai, wat meer schwung kunnen geven.