In februari kwam de eerste EP van The Stangs, genaamd ‘Parable’, uit op Mink Records. Dit platenlabel kenden we al van avonden bij Beachclub Indigo, op de Grote Markt, de afterparty van Jazz in de Gracht en van de maandag van de Haagse Popweek. Genoeg reden dus voor een interview met de oprichtster van deze jonge platenmaatschappij; Marieke McKenna. Wij spraken haar op de Grote Markt en we hadden het over Schotland, Den Haag, het opzetten van een label en de onmisbare band die je met de artiesten onderhoudt.

De 22-jarige McKenna is al jaren bezig met muziek. Ze speelde in bandjes, schrijft over muziekgeschiedenis, bezoekt al vanaf jonge leeftijd concerten en festivals en heeft een flinke collectie platen. “Het leek me heel cool om een eigen label te hebben en nieuwe dingen de wereld in te brengen. Ik vind het idee van muziek vereeuwigen op een geluidsdrager iets heel speciaals hebben. Als ik nu weet dat de vinyl testpersingen bijna binnenkomen check ik als een gek elke dag de post. Als het zover is doen we vaak een vreugdedansje! haha.” Tot voor kort had Marieke nog geen benul had van wat er allemaal bij het beheren van een label kwam kijken, het leek haar daarom eerst verstandig om ervaring op te gaan doen.

Na op onderzoek te zijn uitgegaan naar een label dat bij haar visie paste kwam McKenna er achter dat Perquisite (bekend van oa: Pete Philly en Kris Berry) een eigen label genaamd ‘Unexpected Records’ heeft.  Daarop hebben onder andere Benjamin Herman en Arts the Beatdoctor releases gehad, en recenter soulzanger Jeangu Macrooy. “Ik heb hem toen, op hoop van zegen, een lange brief geschreven met m’n ideeën over muziek. Ik dacht eigenlijk niet dat hij daar iets mee zou doen, ik was toen 17 en kwam net van de middelbare school. Maar direct de dag erna kreeg ik een persoonlijk berichtje van Perquisite dat ik langs mocht komen in de studio.” Zo gezegd, zo gedaan en na een tijdje kreeg Marieke daar een baan aangeboden. “Ik heb daar super veel dingen geleerd. Van management, marketing en perszaken tot het proces van opnemen en uitbrengen.”

"ik was toen 17 en kwam net van de middelbare school"

Iets anders dat Marieke aangezet heeft tot het starten van Mink was de periode waarin ze in Schotland woonde voor haar studie Filosofie. Als kind van een Schots/Ierse vader was dat geen grote stap om te zetten. Eenmaal aangekomen in Glasgow merkte ze dat de muziekscene daar flink verschilt van de Haagse. “De muziekscene is daar veel meer offline. In Nederland wordt er van artiesten bijna verwacht dat ze veel bezig zijn met hun social media kanalen en zo. Je populariteit als muzikant wordt gekwantificeerd in volgers en likes. Je kan bijna niet anders dan het spelletje meespelen als je wilt groeien als band. Daar ligt de focus ligt op spelen, spelen, spelen, en veel met mensen praten. Veel redelijk grote bands hebben niet eens een Facebook pagina. Je bent afhankelijk van word of mouth, en dat heeft wel wat: er is veel ruimte voor verassingen.”

Ze vertelt dat er in Schotland elke avond wel concerten waren. “We hebben veel avonden doorgebracht in pubs en nachtclubs, overal was muziek, kunst, film, dans. Het gebeurde wel eens dat m’n huisgenoten me ’s nachts uit m’n bed lichtten om ineens naar Edinburgh, of de andere kant van Glasgow te gaan, omdat er een of andere vette band was die we moesten zien.’’ Ook kwam ze er achter dat de verdelingen in Schotland anders waren. Waar in Nederland er een aantal grote spelers de dienst uitmaken zijn er in Schotland veel meer kleine spelers. “Er zijn heel veel labels, promotors, radiozenders, platenzaken, muziek journalisten en ga zo maar door. Daardoor is er meer ruimte voor coverage van de grote variatie in muziek en sound. Voor elk genre is een niche met afzetmarkt. Probeer in Nederland maar eens airplay te krijgen met een obscure jazzplaat. Ik raakte erg geïntrigeerd door die andere kijk op muziek en wilde die filosofie eigenlijk naar Nederland meenemen.”

Toen McKenna terugkwam heeft ze, na de nodige bureaucratische rompslomp, haar eigen label op kunnen zetten. “Opeens had ik gewoon zin om het te gaan doen. Ik heb een jaar genomen om er full time aan te werken, ik was net klaar met mijn bachelor op de uni. Ik ben nu met zeven verschillende artiesten bezig en de eerste releases zijn al geweest. De helft van de artiesten zit trouwens in Schotland.”

"Het gebeurde wel eens dat m’n huisgenoten me ’s nachts uit m’n bed lichtten"

Wat opvalt aan de artiesten die onder contract staan bij Mink Records is dat het label niet genre gedefinieerd is. Zo is folkartiest Pitou getekend maar ook sixtiesrockband The Stangs, garage/surf bandjes zoals The Mighty Breaks en verschillende jazz- en blues artiesten zoals SWART. en Schotse Avocet. “Mijn droom is eigenlijk om met verschillende soorten artiesten samen te werken en toch een duidelijke identiteit te hebben als label. Ik vind dat genre gedefinieerde ook niet echt meer van deze tijd, het luisterspectrum van mensen is veel breder geworden door hoe makkelijk het is om online muziek te ontdekken. Echt een toffe ontwikkeling. Het is bij Mink niet zo zwart-wit maar eerder een weerspiegeling van wat ik zelf luister, mijn smaak is heel breed.”

“Ik vind het wel leuk om iets authentieks en edgy te zien. Pitou bijvoorbeeld is een klassiek geschoolde zangeres die nu een soort tegengeluid biedt ten opzichte van andere folkartiesten. Ze gebruikt klassieke technieken en geeft daar een moderne draai aan. Een andere band waar ik nu mee bezig ben combineert veel invloeden uit Afrikaanse muziek met Jazz. Eigenlijk zijn alle muzikanten zelf ook bezig met invloeden fuseren.”

Mink Records is op papier zowel in Nederland als de U.K. gevestigd. En er vinden uitwisselingen plaats tussen acts uit Nederland en het Verenigd Koninkrijk. “We gingen een tijdje geleden naar Schotland voor een kleine tour en radio sessie met Pitou en haar achtergrondzangeressen. Daar organiseerden we een ‘Mink Records Presents’ avond in een oude kerk in Glasgow, waar zij en twee andere Schotse artiesten van Mink speelden. Het is super tof om te zien hoe al die individuen aan elkaar gelinkt worden, en ook bevriend raken. Een vriend van me in Glasgow zei na afloop van ons bezoek dat ie nu pas begreep wat ik bedoelde met al dat gezwets over ‘enhancing the musical bonds between the two countries’. Zijn eigen band komt in juni hier opnemen. Tevens spelen op de nieuwe plaat van The Stangs muzikanten van het Residentie Orkest, Gambiase percussionist Ebou Gaye Mada en jazzmusici, waaronder Benjamin Herman mee. Dat zorgde echt voor leuke interacties, zowel sociaal als creatief gezien. Mijn inbreng is vaak in de vorm van productie, mensen en hun sound bij elkaar puzzelen.”

Het feit dat het label internationaal gevestigd is zorgt wel voor wat logistiek euvel. Zeker omdat Marieke in feite alles alleen moet doen. “Op papier is Mink een eenmanszaak. Ik heb wel twee stagiairs rondlopen en ik maak ook wel gebruik van freelancers maar ik heb niemand echt onder contract staan. Dat komt wel. Op dit moment kan ik niet verwachten dat iemand om de zoveel tijd meegaat naar Schotland en nog allemaal andere taken verricht, als m’n eigen schema zo onregelmatig is.” Dat Marieke het meeste zelf doet geeft haar wel meer vrijheid in haar doen en laten maar desalniettemin neemt het een hoop verantwoordelijkheid met zich mee. “Ik moet m’n weken goed plannen en ik heb geen tijd meer om zonder schuldgevoel te niksen. Ik ben namelijk ook begonnen aan een researchmaster aan de Universiteit van Utrecht, een fulltime opleiding, en ik werk nog steeds bij Unexpected Records dus het is een pittig jaar. Maar het is het waard.”

Marieke ziet de toekomst van Mink zonnig in. “Het mooie aan de kleinere platenlabels nu is dat juist omdat er minder geld in omgaat, de mensen die overblijven vaak het beste met de muziek voor hebben. Dan zie je echt die passie. En met een flinke dosis passie is het financieel makkelijker uit te houden.” Het is ook één van de dingen waarin Mink Records zich onderscheidt vindt Marieke. Ze bouwt met alle muzikanten een persoonlijke band op zodat er van beide kanten de wil is om een stapje extra te zetten voor elkander. “Ik ben bijvoorbeeld elke dag met The Stangs in de studio geweest en heb alle gastmuzikanten voor ze geregeld. Dat was dus hard werken, maar dat betaalt zich helemaal uit in de energie en inzet die je daar dan weer voor terugkrijgt. We hebben veel lol met elkaar.”

“Ik wil absoluut geen SONY of Universal worden, zelfs al zou dat realistisch zijn.” zegt ze stellig. “Maar als ik op een gegeven moment een groep gelijkgezinde mensen om me heen heb en we om de twee maanden een release hebben dan ben ik heel tevreden.”