Moss is geroutineerde, goed geoliede machine geworden

Voorprogramma Alamo Race Track maakt ons benieuwd naar nieuwe album

Tekst: Robin van Essel, foto’s: Rick Ruskus ,

Moss kwam afgelopen vrijdag weer eens spelen in Breda en nam Excelsior-labelgenoot Alamo Race Track mee als voorprogramma. Twee jaar geleden zou het nog andersom zou zijn geweest. Maar dingen veranderen en het eind 2009 uitgebrachte album 'Never Be Scared / Don't Be A Hero' (3VOOR12 Award voor beste Nederlandse Album) heeft Moss naar ongekende hoogtes doen stijgen.

Voorprogramma Alamo Race Track maakt ons benieuwd naar nieuwe album

Het Amsterdamse Alamo Race Track kende in 2006 een periode van kort en hevig succes. Single 'Black Cat John Brown' werd via optredens bij onder andere De Wereld Draait Door een internethit en het nummer was zelfs in de populaire Amerikaanse serie Grey's Anatomy te horen. Twee optredens in Frankrijk verkochten uit en Alamo Race Track leek het nieuwste Nederlandse exportproduct te gaan worden. Maar de jaren die hierna verstreken vulde de bandleden vooral met doen wat ze zelf leuk vonden; er werd veel getourd en meegewerkt aan verschillende projecten. Zo verzorgde de band de soundtrack voor het toneelstuk Innerschau. Eind maart staat de release van het nieuwe album op het Excelsior-label gepland, en is het tijd voor een nieuwe tour, vanavond in het
voorprogramma van het eveneens Amsterdamse Moss.

Alamo Race Track begint stipt om 21.00 uur en de band lijkt er zin in te hebben. De eerste drie nummers die worden gespeeld zijn van het nieuwe album en laten een goede indruk achter. De bandleden zijn multi-instrumentalisten en de mogelijkheden hiervan worden ook ten volle benut. Niks gitaar-bas-drums-zang, elk nummer heeft weer iets aparts: een xylofoon die de boventoon voert, een slideguitar, ratels, bombastische drums, met altijd de opgewekte sound zoals we die kennen van het album ‘Black Cat John Brown’. In combinatie met de enigszins schelle stem van Ralph Mulder, doet Alamo Race Track anno 2011 wel wat aan Arcade Fire denken. Er valt echter wel het één en ander aan te merken. Als je niet beter zou weten, zou je namelijk zeggen dat de band vanavond zenuwachtig is om op het podium van Mezz te staan. De bandleden lijken niet zo geconcentreerd. Zo wordt het nieuwe 'The Moon' verkeerd ingezet en is er na ieder nummer wel iemand die een paar noten doorspeelt. Misschien nog te weinig routine in het ten gehore brengen van het nieuwe materiaal? Alamo Race Track staat hier vanavond duidelijk om de nieuwe cd te promoten. Op 'Stanley vs. Hannah' na wordt er niks gespeeld van de twee eerdere albums. In elk geval smaken de nieuwe songs naar meer.

Moss behoeft in Breda (en eigenlijk überhaupt in Nederland) geen introductie meer. De band stond afgelopen jaar al twee keer eerder in Mezz en afgelopen september ook op Breda Barst. De ontwikkeling die de band heeft doorgemaakt wordt mooi geïllustreerd bij de opkomst; Moss heeft een introtune! Als er wordt aftrapt met 'Apparatos', met maximale echo, drie gitaren en de band kenmerkend met zijn vijven op een rij op het podium, krijg je het idee dat de band klaar is voor de stadions. Moss begint de set als een geoliede machine, hoewel in derde nummer 'The Comfort' duidelijk te horen is dat zanger Marien Dorleijn te kampen heeft met stemproblemen. Een griepje, of eist het vele optreden zijn tol? Vanaf 'New Arms' laat de band de strakke speelstijl een beetje gaan en krijgen de bandleden er duidelijk meer lol in. Na een nieuw nummer en publieksfavoriet 'I Apologize (Dear Simon)' wordt 'Silent Hill' ronduit sfeervol gespeeld. Het laat de klasse van Moss zien. Na een wat moeizame start windt de band dankzij een goed opgebouwde set het publiek in Mezz alsnog om zijn vinger. Na afsluiter 'I Like The Chemistry' klimt Alamo Race Track bassist Djurre de Haan terug het podium op als toegift een nummer te spelen van zijn soloproject Awkward I, wat eindigt in een grote jamsessie met de rest van de twee bands. Moss weet duidelijk waar het mee bezig is, en dat is tegelijkertijd een beetje een minpuntje aan een verder ijzersterk optreden. De toegift wordt namelijk beëindigd met (overigens indrukwekkende) The Knife cover 'Silent Shout' en 2Unlimited-imitatie op drums en bas, wat precies dezelfde afsluiters zijn als het optreden in Mezz van afgelopen april. Hierdoor ontkom je niet aan het idee dat de routine er een beetje insluipt bij Moss.

Gelukkig kondigde de band afgelopen zomer al aan vaart te willen maken met het derde album. Dat belooft wat voor de toekomst. Als Moss zichzelf opnieuw weet uit te vinden kunnen we hopelijk nog lang blijven genieten.

Gezien: Alamo Race Track en Moss. Mezz, vrijdag 7 januari 2011.