Ik hoorde dat we je in Europa kunnen verwachten met een nieuwe band.
Dat klopt, maar het is niet een compleet nieuwe groep. Hij bestaat uit twee oude bandleden aangevuld met een aantal jonge muzikale talenten. Een van hen is Corey Fonville, een waanzinnige jonge drummer. Hij heeft ook zijn eigen band, Butcher Brown, die het heel goed doet hier in de V.S. En ik heb nog een andere drummer bij de band gehaald, Joe Dyson jr. Ik ken hem al sinds zijn negende; hij was een van mijn eerste studenten en zat tien jaar in de band van mijn oom Donald Harrison. Hij is nu 25, dus hij begon daar al op zijn vijftiende. Dit zijn wat mij betreft twee van de beste opkomende drummers en ik prijs me gelukkig dat ik ze nu allebei in mijn band heb. Tijdens mijn Europese tour neem ik Corey Fonville mee. Verder heb ik een nieuwe altsaxofonist, 23 jaar oud; Braxton Cook. Deze jongen is niet alleen een geweldige muzikant, hij componeert ook en ik ben ervan overtuigd dat hij de ontwikkeling van de altsaxofoon zal veranderen. Dan is er de benjamin van de band, de negentienjarige fluitiste Elena Pinderhughes. En het laatste nieuwe bandlid is een zangeres: Isadora. Zij is mijn vrouw. Haar stem past perfect bij mijn muziek. De enige twee overgebleven bandleden zijn Lawrence Fields op piano en Kristopher Funn op bas.

Wat heeft je doen besluiten je band te veranderen?
De laatste tijd hoorde ik andere muziek in mijn hoofd en ik wist dat ik daar iets mee moest doen. Verschillende muzikanten uit mijn vorige groep zijn al wat ouder en begonnen hun eigen bands en ik wilde ze niet dwingen mijn muzikale ideeën te blijven volgen. Het is makkelijk om de jonge muzikanten die ik er nu bij heb gehaald onderdeel te laten uitmaken van mijn systeem, omdat ze als tieners kennis maakten met mijn muziek en er mee zijn opgegroeid. Ik kijk er naar uit om samen met hen nieuwe muzikale wegen te ontdekken.

Hoe kwam je op het idee om je vrouw te vragen voor de band?
Het gebeurde gewoon. Ik trad ergens op en ik vroeg haar of ze op het podium wilde komen om een paar standards te zingen. Ik wist altijd al dat ze een geweldige stem heeft en toen ze begon te zingen bleek het heel goed te passen bij onze muziek.

Tot nu toe heb je altijd instrumentale muziek gemaakt. Hoe zijn de reacties in de jazz scene op deze verandering?
Hier in de V.S. kennen veel muzikanten mijn vrouw al als zangeres en singer-songwriter, dus niemand was echt verbaasd. In Europa is zij minder bekend, dus misschien levert dat andere reacties op, maar dat moet nog blijken.

Had je al langer het idee om een zanger of zangeres toe te voegen aan je band, of kwam je pas op dat idee toen je er aan dacht om je vrouw te vragen?
Ik denk al zo’n acht jaar na over een manier om zang te integreren in mijn muziek. Muzikanten die instrumentale muziek maken, raken vaak verstrikt in het idee dat zij zich daartoe moeten beperken. Ik hou van muziek in de brede zin van het woord, niet alleen van instrumentale muziek. Bovendien is de stem een bijzonder krachtig instrument. Het kan op een unieke manier een bepaald gevoel overbrengen, die ik met mijn trompet niet kan evenaren. Mijn vrouw is een ervaren singer-songwriter die met veel artiesten heeft samengewerkt, zoals Kanye West en KRS-One. Ik kan er niet echt de vinger op leggen bij welk genre haar stem thuis hoort en daarom past zij zo goed bij mijn muziek, want die is ook niet te vangen in een hokje. Maar toen ik het idee kreeg haar te vragen voor de band, moest ik natuurlijk nog afwachten of zij er iets voor voelde.

Was je zenuwachtig toen je haar vroeg?
Haha, wel een beetje, eerlijk gezegd.