ESNS17: Pip Blom hard op weg om ver te komen

Springerige garagepop die precies lekker valt

Ralph-Hermen Huiskamp ,

Pip Blom heeft een plan. Ze wil met haar springerige gitaarpop naar Glastonbury. Ambitieus, maar ze pakt het gestructureerd aan. Op haar blog interviewt ze mensen uit de hele muziekindustrie die haar tips geven en ondertussen brengt ze in eigen beheer EP’s en singletjes uit, die ze mede dankzij haar opgedane kennis al in grote Spotify-playlist kreeg en opgepikt werden door internationale media. Glastonbury is nog even weg, maar met haar debuut op Noorderslag kunnen Nederlandse festivals een stap dichterbij komen.

Pip Blom, Binnenzaal, zaterdag 14 januari, Noorderslag 2017 
De eerste seconden op het podium, het enige moment dat je ziet dat het nog echt een jonge band is. De bassist met een ietwat gespannen blik, Pip zelf met een korte giechel over dat ze voor het eerst ooit  worden aangekondigd. Meteen daarna gaat het gas erop met ‘Truth’, met een riffje dat wel heel erg doet denken aan ‘Smells Like Teen Spirit’. De Canshaker Pi-boys vooraan gooien het hoofd in de nek, schreeuwen de teksten mee en geven halverwege een nummer snel een plectrum aan als Pip de hare laat vallen. Toch fijn, als de eerste rij vol staat met vrienden bij een belangrijke show als deze. 

Een riffje dat zo van Nirvana wordt geleend, is dat niet wat flauw?
Nee hoor, extra leuk zelfs. Het maakt dat het nummer meteen bekend klinkt, zonder dat het ook maar een moment voelt alsof ze het fantasieloos jat. Geen paniek dus.  En in de garagehoek is het schering en inslag dat er hooks gebaseerd worden op die van anderen. Waarom zou je het zelf altijd het wiel willen uitvinden?

Gebruikt ze die truc vaker om liedjes meteen catchy te maken?
Nee. De grote kracht van de set zit hem in de goede liedjes. Refreintjes met melodieën die precies lekker vallen, een bas die, zoals in ‘Honey’, opeens een hele lome, logge basis legt, een gitaar die precies irritant overal tussendoor priegelt, ga zo maar door.

Louter hits dus?
Nee. Dat nog net niet. Ze spelen maar een half uur en dat kunnen precies net vullen, maar er zijn alsnog een paar zwakke momenten. Geen ramp, maar met zo’n korte set is het toch zonde dat een enkele track als vuller voelt. Maar als ze in dit tempo nog tracks op het internet blijft slingeren, dan zal dat kleine smetje vast ook snel weggepoetst zijn.