Het ging de laatste dagen feitelijk nergens anders over als de DJ Mag Top 100 ter sprake kwam. Is de lijst nog relevant namelijk? Vorig jaar twijfelde Martin Garrix bijvoorbeeld nog openlijk of hij de prijs zou aannemen als hij zou winnen, maar een statement bleef uit dit jaar. De nummer-1 dj van de wereld kwam hem netjes ophalen en liet ondertussen nonchalant in z'n jeans en sweater al z'n hits van de afgelopen paar jaar voorbijkomen in een setje van een half uur, inclusief CO2-kanonnen, vlammenwerpers en een vuurregen als afsluiter. Toch is er iets mis met de uitreiking die rond twaalf uur zou zijn, maar gek genoeg met een ruim half uur is vervroegd, waardoor we het moment supreme nét hebben gemist als we om kwart voor twaalf binnenlopen.
In de Heineken Music Hall is een gigantische productie opgezet met een loper door het midden van de zaal, richting het vipdek op de tribune en een volledig onbezet balkon. En de zaal zelf? Die is maar voor de helft gevuld. Hier staan niet meer dan tweeduizend man die hartstochtelijk meezingen met Garrix' 'In The Name Of Love', maar het voelt een beetje alsof hij de avond moet redden van de ondergang.
ADE16: Martin Garrix redt de DJ Mag Top 100
Maar of we daar nou zo blij mee moeten zijn?
Via posters door de hele stad heet hij toute ADE welkom alsof hij de burgemeester van Amsterdam zelve is. Een slimme marketingtruc, maar kon er eigenlijk wel iemand anders dan Martin Garrix de populariteitspoll van DJ Mag winnen? De uitreiking ervan lijkt in ieder geval z'n langste tijd inmiddels wel gehad te hebben.
Heftiger dan de apocalypse
Dat zit namelijk zo, de line-up van vanavond bestaat uit de beste vrouwelijke act, de hoogste stijger, hardste dj in de lijst en hoogst genoteerde live-act. Een allegaartje waar iedereen wel iets leuks tussen kan vinden, maar binnen het EDM-spectrum dat bekend staat om z'n eenheidsworst is de line-up van vanavond zo uiteenlopend dat er zelfs voor Amsterdam Dance Event-begrippen geen touw aan vast te knopen is. Na Martix Garrix is het namelijk de beurt aan KSHMR, de hoogst genoteerde live-act. En hoewel we nog altijd op zoek zijn naar dat specifieke live-element, draait de Amerikaan een dusdanig duistere set, inclusief angstwekkende voice-overs over het einde van de wereld, dat de daadwerkelijke apocalypse een peulenschilletje zal zijn, vergeleken met het muzikale geweld dat we voorgeschoteld krijgen.
Na de lompe pretentieuze set van KSHMR zijn de Zweedse tweelingzusjes van Nervo een verademing in de HMH. Prima aan elkaar gedraaide radiohits, van Robbie Rivera tot Kungs & Cookin' on 3 Burners. De vrolijkheid straalt er vanaf bij de hoogst genoteerde dames in de DJ Mag Top 100, maar ook hier is het contrast met de voorganger zo groot dat je je langzaam begint af te vragen wat nu eigenlijk de bedoeling is van deze avond.
Niemand zit te wachten op Swanky Tunes
Dat blijkt wel wanneer het Russische trio Swanky Tunes mag aantreden, de hoogste stijgers van de lijst. Want wat er ook gebeurt in je leven, vermijd deze heren als ware het de pest in hoogst eigen persoon. Ze krijgen het namelijk voor elkaar om in een onmogelijke mix van tien minuten van Liquido's 'Narcotic' naar het pompende Sebastian Ingrosso's 'Darkriver' te gaan en via 'Seven Nation Army' richting eigen track 'Waves' om vervolgens doodleuk een mix van Oasis' 'Wonderwall' met Major Lazer's 'Lean On' te laten overlopen in wat de meest lompe track van de avond zal zijn, 'Rock The Party' van ene Jauz & Ephward.
De set van de Russen is na een klein kwartiertje perfect te doorgronden, er bestaat zelfs een vrij eenvoudige formule voor: men neme een bekende hit, zeg Coldplay's 'Hymn For The Weekend', of Adele's 'Hello' en men mixt die over in een EDM-plaat die de drop tot in perfectie heeft geabsorbeerd. Herhaal dit een uur lang en een set van het illustere Russische trio is geboren. De Russen deden in ieder geval hun huiswerk voor vanavond als zelfs Kensington in een potsierlijke mix met Armin van Buuren voorbij komt. En ja, natuurlijk draaien ze ook Garrix' 'In The Name Of Love'. Het bracht ze, samen met een hoop geronselde stemmen, tot de hoogste stijger, maar laat je alsjeblieft niet bedriegen, vermijdt deze jongens tot in de verste uithoeken van onze planeet. Hier zit echt niemand op te wachten.
Eigen platen eerst
Als de draconische set van Swanky Tunes ten einde is, loopt het inmiddels zo tegen vieren en stroomt de Heineken Music Hall langzaam leeg. Gelukkig is ook hier nog altijd een groepje die-hards (zeker zo'n 600 man sterk) die met alle liefde he-le-maal los gaan op de set van Danny Masseling. Je moet het hem nageven, Angerfist - dat is zijn artiestennaam, draait een uur lang alleen zijn eigen platen. De gemaskerde hardcore dj laat de BijlmerBierHal gesloopt achter nadat hij onder andere de kenmerkende tune van David Hasselhoffs 'Knight Rider' in 'Cavemen' laat doorlopen. En waarom zou je niet af kunnen sluiten met een kneiterharde hardcore versie van Snows 'Informer'?
Ondertussen rijst de vraag meer dan eens of de DJ Mag Top 100 nog relevant is en na woensdagavond is die vraag eigenlijk alleen maar noodzakelijker geworden. In de voorgaande jaren was een uitverkochte Amsterdam Arena het decor voor de uitreiking van de DJ Mag Top 100, maar dit jaar vinden maximaal 3000 man de weg naar de Heineken Music Hall voor een evenement dat dusdanig uitpakt dat het voorgenomen statement van Martin Garrix vorig jaar misschien wel de doodsteek was geweest voor het evenement. Het blad mag z’n nummer 1 wat dat betreft op de blote knietjes bedanken en in de tussentijd eens goed overdenken hoe het verder moet rond de Top 100 en de viering daarvan.