3voor12 bespreekt Album van de Week (3): Damien Jurado

Elfde album is een hemelse plaat geworden

Joost van Beek ,

Met Brothers and Sisters of the Eternal Son zet de uit Seattle afkomstige Damien Jurado het elfde studioalbum op zijn naam. Dat betekent allerminst dat de rek uit zijn werk is. Door enkele jaren geleden een samenwerkingsverband met producer en multi-instrumentalist Richard Swift (o.a The Shins) aan te gaan, vond Jurado zichzelf opnieuw uit. Brothers and Sisters of the Eternal Son is evenals het in 2011 verschenen Maraqopa een conceptplaat. Sterker nog, Jurado keert op zijn elfde album terug naar het utopische dorp dat hij eerder bezong. En wij mogen op gepaste afstand meekijken. Brothers and Sisters of the Eternal Son is 3voor12 Album van de Week.

Inspiratie kan zich onverwachts aandienen. Het concept voor Maraqopa openbaarde zich in een droom. Het album verhaalde over een in de woestijn verdwaalde zonderling, die in het utopische Maraqopa terechtkomt en daar met open armen ontvangen wordt. Althans, dat is wat Damien Jurado er destijds over vertelde. Zijn songwriterschap is erg associatief, onderwerpen laten zich tussen de regels door herleiden. Jurado geniet al elf albums lang een cultstatus maar zijn carrière zit in de lift. Dit getuige ook het optreden in Tivoli Oudegracht tijdens Le Guess Who?. Muisstil en met open mond, staarde het publiek in de benedenzaal een uur lang naar de Amerikaan en zijn akoestische gitaar.

Desondanks heeft Damien Jurado niet louter teruggegrepen naar zijn besnaarde vriend. Brothers and Sisters of the Eternal Son zet de lijn voort die op het in 2010 uitgebrachte Saint Bartlett is ingezet. Het conventionele instrumentarium werd uitgebreid met soundscapes en er sloop zelfs psychedelica in het werk van de Amerikaanse singer-songwriter. Met album nummer elf heeft hij zijn meest gelaagde langspeler tot dusver afgeleverd. De plaat bestaat uit tien ontdekkingstochten, met Jurado als gids en liedjes die overlopen van details. Luister hoe Silver Timothy opent met een simpel akkoordenschema, dat Shocking Blue’s Venus in herinnering roept, maar subtiel naar een geestverruimende, psychedelische climax toewerkt. Suns In Our Mind bevat cartoonesk gesnurk, een springerige orgellijn en gesamplede gesprekken tussen de dorpsbewoners. Luister naar de stuwende drums tijdens de fade-out van Silver Donna, waardoor je het gevoel bekruipt zes minuten aanwezig te zijn bij een rituele dans rond een paasvuur, dat na het eindigen van het nummer gewoon doorgaat. Je mag even meegenieten, zei het van gepaste afstand.

Want Brothers and Sisters of the Eternal Son is fascinerend, maar ongrijpbaar als een fata morgana. Damien Jurado is een uitgesproken christen maar ziet een ideale beleving van het christendom binnen een soort hippie-enclave. Maraqopa is die utopische vrijstaat. Het album is een lofzang op haar bewoners, de helft van de nummers is naar hen vernoemd. En die Eternal Son, het moet haast wel Jezus Christus zijn. In de derde track is de terugkeer naar Maraqopa aanstaande. Het aardse paradijs, midden in de woestijn, ver van een vluchtige samenleving.

Jurado’s oeuvre bestaat voor het overgrote deel uit melancholische ‘downers’. In de gitaarballade Silver Joy lijkt hij met zichzelf in het reine te zijn gekomen; Keep me with you on the ground/I’ll leave my worries behind me now/Daylight shaking through the trees/Do not disturb me, let me be. Damien Jurado zoekt zijn metaforen graag hogerop; wolken, hemel en lucht zijn regelmatig terugkerende motieven. Met Brothers and Sisters of the Eternal Son levert hij een album af dat meandert van ingetogen naar bombastisch en weer terug. Het is een hemelse plaat geworden.

Brothers and Sisters of the Eternal Son staat nu op de Luisterpaal. Damien Jurado speelt 18 februari in De Duif, Amsterdam.